ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

សក្ក​ច្ច​វគ្គ​


 [​៤៤៨​]​ ​សាវត្ថី​និទាន​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​ឆាន់​បិណ្ឌបាត​មិន​គោរព​ ​ធ្វើដូចជា​មិន​ចង់​ឆាន់​។​បេ​។​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ធ្វើ​សេចក្តី​សិក្សា​ថា​ ​អញ​នឹង​ឆាន់​បិណ្ឌបាត​ដោយ​គោរព​។​
 ភិក្ខុ​ត្រូវ​ឆាន់​បិណ្ឌបាត​ដោយ​គោរព​។​ ​ភិក្ខុ​ណា​អាស្រ័យ​សេចក្តី​មិន​អើពើ​ ​ហើយ​ឆាន់​បិណ្ឌបាត​មិន​គោរព​ ​ធ្វើ​ហាក់ដូចជា​មិន​ចង់​ឆាន់​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
 វារៈ​ដែល​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​(​ក្នុង​សិក្ខាបទ​នេះ​មាន៧យ៉ាង​)​ ​គឺ​ភិក្ខុ​មិន​ក្លែង១​ ​ភិក្ខុ​មិន​មានស្មារតី១​ ​ភិក្ខុ​មិនដឹង​ខ្លួន១​ ​ភិក្ខុ​មាន​ជម្ងឺ១​ ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​អន្តរាយ១​ ​ភិក្ខុ​ឆ្កួត១​ ​ភិក្ខុ​ដើម​បញ្ញត្តិ១​។​
 [​៤៤៩​]​ ​សាវត្ថី​និទាន​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​បែរ​មើលទៅ​ទី​នោះ​ៗ​ឆាន់​បិណ្ឌបាត​ ​កាលបើ​ទាយក​កំពុង​អង្គាស​ក្តី​ ​អង្គាស​រួចហើយ​ចេញ​ដើរទៅ​ក្តី​ ​ក៏​មិនដឹង​អ្វី​ឡើយ​។​បេ​។​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ធ្វើ​សេចក្តី​សិក្សា​ថា​ ​អញ​នឹង​សំគាល់​តែ​ក្នុង​បាត្រ​ឆាន់​បិណ្ឌបាត​។​
 ភិក្ខុ​ត្រូវ​សំគាល់​តែ​ក្នុង​បាត្រ​ ​ហើយ​ឆាន់​បិណ្ឌបាត​។​ ​ភិក្ខុ​ណា​អាស្រ័យ​សេចក្តី​មិន​អើពើ​ ​សំឡឹង​មើលទៅ​ទី​នោះ​ៗ​ ​ឆាន់​បិណ្ឌបាត​បណ្តើរ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៤៥៥ | បន្ទាប់
ID: 636788645107165609
ទៅកាន់ទំព័រ៖