ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

 [​៤៧៨​]​ ​សាវត្ថី​និទាន​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​សំដែងធម៌​ដល់​មនុស្ស​មាន​គ្រឿង​សស្ត្រា​នៅក្នុង​ដៃ​។​បេ​។​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ធ្វើ​សេចក្តី​សិក្សា​ថា​ ​អញ​នឹង​មិន​សំដែងធម៌​ដល់​មនុស្ស​គ្មាន​ជម្ងឺ​មាន​គ្រឿង​សស្ត្រា​នៅក្នុង​ដៃ​។​ ​
 គ្រឿង​ដែល​សម្រាប់​ប្រហារ​ ​មានមុខ​មុត​តែ​ម្ខាង​ ​ឬ​មានមុខ​មុត​ទាំងពីរ​ខាង​ ​ហៅថា​ ​គ្រឿង​សស្ត្រា​។​ ​ភិក្ខុ​មិន​ត្រូវ​សំដែងធម៌​ដល់​មនុស្ស​គ្មាន​ជម្ងឺ​ ​មាន​គ្រឿង​សស្ត្រា​នៅក្នុង​ដៃទេ​។​ ​ភិក្ខុ​ណា​អាស្រ័យ​សេចក្តី​មិន​អើពើ​ ​សំដែងធម៌​ដល់​មនុស្ស​គ្មាន​ជម្ងឺ​ ​មាន​គ្រឿង​សស្ត្រា​នៅក្នុង​ដៃ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
 វារៈ​ដែល​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​(​ក្នុង​សិក្ខាបទ​នេះ​មាន៧យ៉ាង​)​ ​គឺ​ភិក្ខុ​មិន​ក្លែង១​ ​ភិក្ខុ​មិន​មានស្មារតី១​ ​ភិក្ខុ​មិនដឹង​ខ្លួន១​ ​ភិក្ខុ​មាន​ជម្ងឺ១​ ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​អន្តរាយ១​ ​ភិក្ខុ​ឆ្កួត១​ ​ភិក្ខុ​ដើម​បញ្ញត្តិ១​។​
 ​[​៤៧៩​]​ ​សាវត្ថី​និទាន​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​សំដែងធម៌​ដល់​មនុស្ស​មាន​គ្រឿងអាវុធ​នៅក្នុង​ដៃ​។​បេ​។​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ធ្វើ​សេចក្តី​សិក្សា​ថា​ ​អញ​នឹង​មិន​សំដែងធម៌​ដល់​មនុស្ស​គ្មាន​ជម្ងឺ​មាន​គ្រឿងអាវុធ​នៅក្នុង​ដៃ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤៨០ | បន្ទាប់
ID: 636788666758363986
ទៅកាន់ទំព័រ៖