ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

 ភិក្ខុ​គ្មាន​ជម្ងឺ​ ​មិន​ត្រូវ​បន្ទោបង់​ឧច្ចារៈ​ ​ឬ​បស្សាវៈ​ ​ឬ​ស្តោះ​ទឹកមាត់​ដាក់លើ​ទឹក​ទេ​។​ ​ភិក្ខុ​ណា​គ្មាន​ជម្ងឺ​ ​អាស្រ័យ​សេចក្តី​មិន​អើពើ​ ​ហើយ​បន្ទោបង់​ឧច្ចារៈ​ ​ឬ​បស្សាវៈ​ ​ឬ​ស្តោះ​ទឹកមាត់​ដាក់លើ​ទឹក​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
 វារៈ​ដែល​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​(​ក្នុង​សិក្ខាបទ​នេះ​មាន៨យ៉ាង​)​ ​គឺ​ភិក្ខុ​មិន​ក្លែង១​ ​ភិក្ខុ​មិន​មានស្មារតី១​ ​ភិក្ខុ​មិនដឹង​ខ្លួន១​ ​ភិក្ខុ​មាន​ជម្ងឺ១​ ​ឧច្ចារៈ​ ​ឬ​បស្សាវៈ​ ​ឬ​ទឹកមាត់​ដែល​ភិក្ខុ​បន្ទោបង់​ដាក់លើ​គោក​ ​ហើយ​ហូរ​ទៅ​ក្នុងទឹក១​ ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​អន្តរាយ១​ ​ភិក្ខុ​ឆ្កួត១​ ​ភិក្ខុ​ដើម​បញ្ញត្តិ១​។​

​បាទុកា​វគ្គទី៧​ ​ចប់​។​

ថយ | ទំព័រទី ៤៩៧ | បន្ទាប់
ID: 636788674992624959
ទៅកាន់ទំព័រ៖