ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

ភិក្ខុ​សំគាល់​ថា​ ​ពេល​វិកាល​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ពេល​ជា​កាលគួរ​ ​ភិក្ខុ​សង្ស័យ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ពេល​ជា​កាលគួរ​ ​ភិក្ខុ​សំគាល់​ថា​ ​កាលគួរ​មែន​ ​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ឡើយ​។​
 [​១២៩​]​ ​អាបត្តិ​មិន​មានដល់​ភិក្ខុ​ដែល​ឆាន់​តែ​វត្ថុជា​យាមកាលិក​ ​សត្តាហកាលិក​ ​និង​យាវជីវិក​ដោយមាន​ហេតុ​ដែល​គួរ​ឆាន់​បាន​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ឆ្កួត​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដើម​បញ្ញត្តិ​។​

​សិក្ខាបទ​ទី៧​ ​ចប់​។​

ថយ | ទំព័រទី ១៣៤ | បន្ទាប់
ID: 636786950077468020
ទៅកាន់ទំព័រ៖