ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

សិក្ខាបទ​ទី៤​


 [​១៥៧​]​ ​កាលនោះ​ ​ព្រះពុទ្ធ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​កាល​ទ្រង់​សម្រេច​ឥរិយាបទ​នៅក្នុង​វត្ត​ជេតពន​ ​របស់​អនាថបិណ្ឌិក​សេដ្ឋី​ ​ក្បែរ​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ព្រះ​ឧប​នន្ទ​ជា​សក្យ​បុត្រ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​ទៅកាន់​ផ្ទះ​របស់​បុរស​ជា​សំឡាញ់​ ​ហើយក៏​សម្រេចការ​អង្គុយ​លើ​អាសនៈ​ជាទី​ស្ងាត់​កំបាំង​ ​ជាមួយនឹង​ប្រពន្ធ​របស់​សំឡាញ់​នោះ​។​ ​គ្រានោះ​ ​បុរស​នោះ​ក៏​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ថា​ ​ព្រះ​ឧប​នន្ទ​ជា​ម្ចាស់​ ​មិន​គួរបើ​នឹង​ហ៊ាន​មកស​ម្រេច​ការ​អង្គុយ​លើ​អាសនៈ​ជាទី​ស្ងាត់​កំបាំង​ ​ជាមួយនឹង​ប្រពន្ធ​របស់ខ្ញុំ​ ​(​ដូច្នេះ​)​ ​សោះ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​បានឮ​សំដី​នៃ​បុរស​នោះ​ ​និយាយ​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ហើយ​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ណា​ដែល​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​តិច​។​បេ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ក៏​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ថា​ ​ព្រះ​ឧប​នន្ទ​ជា​សក្យ​បុត្រ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​មិនសមបើ​នឹង​ហ៊ាន​ទៅ​សម្រេចការ​អង្គុយ​លើ​អាសនៈ​ជាទី​ស្ងាត់​កំបាំង​ ​ជាមួយនឹង​មាតុគ្រាម​(​ដូច្នេះ​)​ ​ទេ​។​បេ​។​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ត្រាស់​សួរ​ថា​ ​ម្នាល​ឧប​នន្ទ​ ​ឮថា​ ​អ្នកឯង​ទៅ​សម្រេចការ​អង្គុយ​លើ​អាសនៈ​ជាទី​ស្ងាត់​កំបាំង
ថយ | ទំព័រទី ១៦៥ | បន្ទាប់
ID: 636786963789472302
ទៅកាន់ទំព័រ៖