ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

ភិក្ខុ​សំគាល់​ថា​នៅ​ខ្វះ​ ​ហើយ​ប្រឹងតែ​នៅក្នុង​កងទ័ព​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​ ​កាល​មិនទាន់​ដល់​បី​រាត្រី​ ​ភិក្ខុ​សំគាល់​ថា​ហួសហើយ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​កាល​មិនទាន់​ដល់​បី​រាត្រី​ទេ​ ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​កាល​មិនទាន់​ដល់​បី​រាត្រី​ទេ​ ​ភិក្ខុ​ក៏​សំគាល់​ថា​មិនទាន់​ដល់​ ​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​។​ ​
 [​១៨៨​]​ ​អាបត្តិ​មិន​មានដល់​ភិក្ខុ​ដែល​នៅ​ត្រឹម​ពីរបី​រាត្រី​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​នៅ​មិនទាន់​ដល់​ពីរបី​រាត្រី​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​នៅ​ត្រឹម​ពីរ​រាត្រី​ហើយ​ ​ក្នុង​រាត្រី​ជា​គំរប់​បី​ ​បាន​ចេញទៅ​មុន​អរុណរះ​ ​ហើយ​ត្រឡប់ទៅ​នៅ​វិញទៀត​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​មាន​ជម្ងឺ​នៅ​ ​(​ក្នុង​កងទ័ព​)​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​នៅ​ដោយ​កិច្ច​របស់​ភិក្ខុ​មាន​ជម្ងឺ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​នៅក្នុង​កងទ័ព​ ​ហើយ​មាន​កងទ័ព​ជាស​ត្រូវ​មក​ចោមព័ទ្ធ​កងទ័ព​ ​(​នោះ​ឯង​)​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​ជាប់ជំពាក់​ ​(​ដោយ​បុគ្គល​មាន​ពៀរ​ ​ឬ​ឥស្សរជន​)​ ​ណាមួយ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​មាន​សេចក្តី​អន្តរាយ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ឆ្កួត​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដើម​បញ្ញត្តិ​។​

​សិក្ខាបទ​ទី៩​ ​ចប់​។​

ថយ | ទំព័រទី ១៩៩ | បន្ទាប់
ID: 636786976969626164
ទៅកាន់ទំព័រ៖