ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

ភិក្ខុ​ចោទ​អនុបសម្បន្ន​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​អនុបសម្បន្ន​ ​ភិក្ខុ​សំគាល់​ថា​ឧបសម្បន្ន​ ​(​ហើយ​ចោទ​)​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​អនុបសម្បន្ន​ ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​អនុបសម្បន្ន​ ​ភិក្ខុ​សំគាល់​ថា​អនុបសម្បន្ន​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
 [​៣២៤​]​ ​វារៈ​ដែល​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​(​ក្នុង​សិក្ខាបទ​នេះ​មាន៣យ៉ាង​)​ ​គឺ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ពិតមែន​ ​ហើយ​ចោទ​ឯង​ក្តី​ ​ប្រើ​គេ​ឲ្យ​ចោទ​ក្តី១​ ​ភិក្ខុ​ឆ្កួត១​ ​ភិក្ខុ​ដើម​បញ្ញត្តិ១​។​

​សិក្ខាបទ​ទី៦​ ​ចប់​។​

ថយ | ទំព័រទី ៣២៩ | បន្ទាប់
ID: 636787626760582080
ទៅកាន់ទំព័រ៖