ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

សិក្ខាបទ​ទី២​


 ​[​៤២​]​ ​សម័យ​នោះ​ ​ព្រះពុទ្ធ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​កាល​គង់នៅ​វត្ត​ជេតវន​ ​របស់​អនាថបិណ្ឌិក​សេដ្ឋី​ ​ជិត​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ទាំងឡាយ​ប្រដៅ​ពួក​ភិក្ខុនី​ដោយ​វេន​ជា​លំ​ដាប់​ៗ​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ព្រះ​ចូ​ឡ​បន្ថ​ក​ដ៏​មាន​អាយុ​ត្រូវវេន​ប្រដៅ​ភិក្ខុនី​ទាំងឡាយ​។​ ​ពួក​ភិក្ខុនី​និយាយ​គ្នា​ថា​ ​ថ្ងៃនេះ​ឱវាទ​គង់​នឹង​មិន​សម្រេច​បរិបូណ៌​ទេ​ ​លោកម្ចាស់​ចូ​ឡ​បន្ថ​ក​គង់​នឹង​ពោល​នូវ​ឧទាន​នោះ​ឯង​ដដែល​ៗ​ ​ឥឡូវហ្នឹង​។​ ​ភិក្ខុនី​ទាំងនោះ​នាំគ្នា​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះ​ចូ​ឡ​បន្ថ​ក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​លុះ​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ចូ​ឡ​បន្ថ​ក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ហើយ​អង្គុយ​នៅក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​ឯ​ព្រះ​ចូ​ឡ​បន្ថ​ក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​និយាយ​នឹង​ភិក្ខុនី​ទាំងនោះ​ ​ដែល​អង្គុយ​នៅ​ហើយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ ​ដោយ​ពាក្យ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាលនាង​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​នាង​ព្រមព្រៀង​គ្នា​ហើយ​ឬ​។​ ​ពួក​ភិក្ខុនី​តប​ថា​ ​ព្រមព្រៀង​គ្នា​ហើយ​លោកម្ចាស់​។​ ​ព្រះ​ចូ​ឡ​បន្ថ​ក​សួរ​ថា​ ​ម្នាលនាង​ទាំងឡាយ​ ​គរុ​ធម៌៨ចាំស្ទាត់​ហើយ​ឬ​។​ ​ពួក​ភិក្ខុនី​តប​ថា​ ​ចាំស្ទាត់​ហើយ​លោកម្ចាស់​។​ ​ព្រះ​ចូ​ឡ​បន្ថ​ក​ប្រាប់​ថា​ ​ម្នាលនាង​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ហើយ​ជា​ឱវាទ​ ​ហើយ​បាន​ពោល​នូវ​ឧទាន​នេះ​ដដែល​ថា​
ថយ | ទំព័រទី ៣៩ | បន្ទាប់
ID: 636786889931737881
ទៅកាន់ទំព័រ៖