ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

ខម្ភ​កត​វគ្គ​


 [​៤៣៨​]​ ​សាវត្ថី​និទាន​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​ ​(​យកដៃ​)​ ​ស្ទឹមចង្កេះ​ ​ដើរទៅ​ក្នុង​ចន្លោះផ្ទះ​។​បេ​។​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ធ្វើ​សេចក្តី​សិក្សា​ថា​ ​អញ​នឹង​មិន​ ​(​យកដៃ​)​ ​ស្ទឹមចង្កេះ​ ​ដើរទៅ​ក្នុង​ចន្លោះផ្ទះ​។​
 ភិក្ខុ​មិន​ត្រូវ​ស្ទឹមចង្កេះ​ ​ដើរទៅ​ក្នុង​ចន្លោះផ្ទះ​ទេ​។​ ​ភិក្ខុ​ណា​អាស្រ័យ​សេចក្តី​មិន​អើពើ​ ​ហើយ​ធ្វើ​នូវ​កិរិយា​ស្ទឹមចង្កេះ​តែ​ម្ខាង​ក្តី​ ​ទាំងពីរ​ខាង​ក្តី​ ​ហើយ​ដើរទៅ​ក្នុង​ចន្លោះផ្ទះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
 វារៈ​ដែល​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​(​ក្នុង​សិក្ខាបទ​នេះ​មាន៧យ៉ាង​)​ ​គឺ​ភិក្ខុ​មិន​ក្លែង១​ ​ភិក្ខុ​មិន​មានស្មារតី១​ ​ភិក្ខុ​មិនដឹង​ខ្លួន១​ ​ភិក្ខុ​មាន​ជម្ងឺ១​ ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​អន្តរាយ១​ ​ភិក្ខុ​ឆ្កួត១​ ​ភិក្ខុ​ដើម​បញ្ញត្តិ១​។​
 [​៤៣៩​]​ ​សាវត្ថី​និទាន​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​ ​(​យកដៃ​)​ ​ស្ទឹមចង្កេះ​ ​អង្គុយ​នៅក្នុង​ចន្លោះផ្ទះ​។​បេ​។​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ធ្វើ​សេចក្តី​សិក្សា​ថា​ ​អញ​នឹង​មិន​ ​(​យកដៃ​)​ ​ស្ទឹមចង្កេះ​ ​អង្គុយ​នៅក្នុង​ចន្លោះផ្ទះ​។​
 ​ភិក្ខុ​មិន​ត្រូវ​(​យកដៃ​)​ស្ទឹមចង្កេះ​ ​ហើយ​អង្គុយ​នៅក្នុង​ចន្លោះផ្ទះ​ទេ​។​ ​ភិក្ខុ​ណា​អាស្រ័យ​សេចក្តី​មិន​អើពើ​ ​ហើយ​ធ្វើ​នូវ​កិរិយា​ស្ទឹមចង្កេះ​តែ​ម្ខាង​ក្តី​ ​ទាំងពីរ​ខាង​ក្តី​ ​អង្គុយ​នៅក្នុង​ចន្លោះផ្ទះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៤៤៨ | បន្ទាប់
ID: 636788640554045185
ទៅកាន់ទំព័រ៖