ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៤

បាទុកា​វគ្គ​


 [​៤៨០​]​ ​សាវត្ថី​និទាន​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​សំដែងធម៌​ដល់​មនុស្ស​ពាក់​ទ្រនាប់ជើង​។​បេ​។​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ធ្វើ​សេចក្តី​សិក្សា​ថា​ ​អញ​នឹង​មិន​សំដែងធម៌​ដល់​មនុស្ស​គ្មាន​ជម្ងឺ​ពាក់​ទ្រនាប់ជើង​។​ ​
 ភិក្ខុ​មិន​ត្រូវ​សំដែងធម៌​ដល់​មនុស្ស​គ្មាន​ជម្ងឺ​ ​ពាក់​ទ្រនាប់ជើង​ទេ​។​ ​ភិក្ខុ​ណា​អាស្រ័យ​សេចក្តី​មិន​អើពើ​ ​សំដែងធម៌​ដល់​មនុស្ស​គ្មាន​ជម្ងឺ​ ​ជាន់​ទ្រនាប់ជើង​ក្តី​ ​ពាក់​ក្តី​ ​ដោះ​បង្ហើប​កែង​បន្តិច​ក្តី​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
 វារៈ​ដែល​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​(​ក្នុង​សិក្ខាបទ​នេះ​មាន៧យ៉ាង​)​ ​គឺ​ភិក្ខុ​មិន​ក្លែង១​ ​ភិក្ខុ​មិន​មានស្មារតី១​ ​ភិក្ខុ​មិនដឹង​ខ្លួន១​ ​ភិក្ខុ​មាន​ជម្ងឺ១​ ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​អន្តរាយ១​ ​ភិក្ខុ​ឆ្កួត១​ ​ភិក្ខុ​ដើម​បញ្ញត្តិ១​។​
 [​៤៨១​]​ ​សាវត្ថី​និទាន​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​សំដែងធម៌​ដល់​មនុស្ស​ពាក់​ស្បែកជើង​។​បេ​។​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ធ្វើ​សេចក្តី​សិក្សា​ថា​ ​អញ​នឹង​មិន​សំដែងធម៌​ដល់​មនុស្ស​គ្មាន​ជម្ងឺ​ពាក់​ស្បែកជើង​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤៨២ | បន្ទាប់
ID: 636788667668406038
ទៅកាន់ទំព័រ៖