ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤០

 ​[​២៧៦​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចិត្ត​ដែល​សៅហ្មង​ដោយ​រាគៈ​ហើយ​ ​រមែង​មិន​រួចផុត​ស្រឡះ​ ​ឬ​បញ្ញា​ដែល​សៅហ្មង​ ​ដោយ​អវិជ្ជា​ហើយ​ ​រមែង​មិន​ចំរើន​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចេ​តោ​វិ​មុ​តិ្ត​កើត​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​រាគៈ​ ​បញ្ញា​វិ​មុ​តិ្ត​កើត​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​អវិជ្ជា​ ​ដោយ​ប្រការ​ ​ដូច្នេះ​។​ ​

​ចប់​ ​ពាល​វគ្គ​ ​ទី៣​។​


 [​២៧៧​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​នឹង​សំដែង​ប្រាប់​ ​នូវ​អសប្បុរិស​ភូមិ​ ​១​ ​សប្បុរិស​ភូមិ​ ​១​ ​ដល់​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​ស្តាប់​នូវ​ភូមិ​ទាំងពីរ​នោះ​ ​ចូរ​ប្រុង​ចិត្ត​ឲ្យ​ប្រពៃ​ ​តថាគត​ ​នឹង​សំដែង​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ទទួល​ព្រះពុទ្ធដីកា​ ​របស់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ថា​ ​ព្រះករុណា​ ​ព្រះអង្គ​។​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អសប្បុរិស​ភូមិ​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អសប្បុរិស​ ​រមែង​មិនដឹង​ឧបការៈ​ ​ដែលគេ​ធ្វើ​ហើយ​ ​(​ដល់​ខ្លួន​)​ ​និង​មិន​ធ្វើ​ឧបការៈ​ ​ដែលគេ​ធ្វើ​ហើយ​ ​ឲ្យ​ប្រាកដ​ឡើង​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អំពើ​ទាំងពីរ​នេះ​ ​ដែល​ពួក​អសប្បុរស​ ​បាន​ពោល​សរសើរ​ហើយ​ ​គឺ​ការ​មិនដឹង​ឧបការៈ​ ​ដែលគេ​ធ្វើ​ហើយ​ ​១​ ​មិន​ធើ្វ​ឧបការៈ​ ​ដែលគេ​ធ្វើ​ហើយ​ ​ឲ្យ​ប្រាកដ​ឡើង​ ​១​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អំពើ​ទាំងពីរ​នេះ​ ​សុទ្ធតែ​ជា​អសប្បុរិស​ភូមិ​ទាំងអស់​ ​គឺ​ការ​មិនដឹង​ឧបការៈ​ ​ដែលគេ​ធ្វើ​ហើយ​ ​១​ ​មិន​ធើ្វ​ឧបការៈ​ ​ដែលគេ​ធ្វើ​ហើយ​ ​ឲ្យ​ប្រាកដ​ឡើង​ ​១​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៦ | បន្ទាប់
ID: 636852736842414446
ទៅកាន់ទំព័រ៖