ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤០

​លុះ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ទំ​លាយ​រាងកាយ​ ​ខាងមុខ​អំពី​មរណៈ​ ​ទៅ​កើត​ក្នុង​ទេវនិកាយ​ណាមួយ​ ​(​កាមាវចរ​ទេវលោក​)​ ​លុះ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ច្យុត​អំពី​ទេវនិកាយ​នោះ​ហើយ​ ​រមែង​មានដំណើរ​មកកាន់​មនុស្សលោក​នេះ​ម្តង​ទៀត​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​នេះ​ហៅថា​ ​បុគ្គល​មាន​សញ្ញោជនៈ​ខាងក្នុង​ ​រមែង​មានដំណើរ​មកកាន់​មនុស្សលោក​នេះ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ចុះ​បុគ្គល​មាន​សញ្ញោជនៈ​ ​ខាងក្រៅ​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ជា​អ្នកមានសីល​ ​សង្រួម​ក្នុង​បាតិមោក្ខ​សំវរៈ​ ​បរិបូណ៌​ដោយ​អាចារៈ​ ​និង​គោ​ចរៈ​ ​ឃើញ​ភ័យ​ចំពោះ​ទោស​តិចតួច​ ​សមាទាន​សិក្សា​ ​ក្នុង​សិក្ខាបទ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​បាន​ចូលកាន់​ចេ​តោ​វិ​មុ​តិ្ត​ ​ដែល​ជា​ធម្មជាតិ​ស្ងប់​ចាក​កិ​សេល​ណាមួយ​ ​សម្រេចសម្រាន្ត​នៅ​ ​លុះ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ទំ​លាយ​រាងកាយ​ ​ខាងមុខ​អំពី​មរណៈ​ ​ទៅ​កើត​ក្នុង​ទេវនិកាយ​ណាមួយ​ ​(​សុទ្ធាវាស​ ​៥​ ​ជាន់​ ​ណាមួយ​)​ ​លុះ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ច្យុត​អំពី​ទេវនិកាយ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​មិន​មានដំណើរ​មកកាន់​កាមធាតុ​នេះ​ ​(​ទៀត​ឡើយ​)​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​នេះ​ហៅថា​ ​បុគ្គល​មាន​សញ្ញោជនៈ​ខាងក្រៅ​ ​ជា​អ្នក​មិន​មានដំណើរ​មកកាន់​កាមធាតុ​នេះ​ទៀត​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ហេតុ​ដទៃ​ ​នៅ​មាន​ទៀត​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៤២ | បន្ទាប់
ID: 636852738111957060
ទៅកាន់ទំព័រ៖