ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤០

 ​[​២៨២​]​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះ​មហា​ក​ច្ចា​នៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​គង់នៅ​ប្រប​ឆ្នេរ​ស្រះ​ក​ទ្ទ​មៈ​ ​ជិត​ក្រុង​វរ​ណា​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​អារាម​ទណ្ឌ​ព្រាហ្មណ៍​ ​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះ​មហា​ក​ច្ចា​នៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​រីករាយ​នឹង​ព្រះ​មហា​ក​ច្ចា​នៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ហើយ​និយាយ​ពាក្យ​ ​ដែល​គួរ​រីករាយ​ ​និង​ពាក្យ​ដែល​គួរ​រលឹក​ ​ហើយក៏​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​លុះ​អារាម​ទណ្ឌ​ព្រាហ្មណ៍​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​ទើប​និយាយ​នឹង​ព្រះ​មហា​ក​ច្ចា​នៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​ក​ច្ចា​នៈ​ ​ដ៏​ចំរើន​ ​អ្វី​ជាហេតុ​ ​អ្វី​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​នាំឲ្យ​ពួក​ខត្តិយៈ​ ​ទាស់ទែង​នឹង​ពួក​ខត្តិយៈ​ ​ក៏​មាន​ ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​ទាស់ទែង​នឹង​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​ក៏​មាន​ ​ពួក​គហបតី​ ​ទាស់ទែង​នឹង​ពួក​គហបតី​ ​ក៏​មាន​។​ ​ព្រះ​មហា​ក​ច្ចា​នៈ​តប​ថា​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​ពួក​ខត្តិយៈ​ ​ទាស់ទែង​នឹង​ពួក​ខត្តិយៈ​ ​ក៏​មាន​ ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​ទាស់ទែង​នឹង​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​ក៏​មាន​ ​ពួក​គហបតី​ ​ទាស់ទែង​នឹង​ពួក​គហបតី​ ​ក៏​មាន​ ​ព្រោះហេតុតែ​កាមរាគ​ ​ជា​ចំណង​ចង​រិត​ ​ធ្វើឲ្យ​ជាប់ជំពាក់​ ​គ្រប​សង្កត់​រួប​រិត​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​ក​ច្ចា​នៈ​ ​ដ៏​ចំរើន​ ​ចុះ​អ្វី​ជាហេតុ​ ​ចុះ​អ្វី​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​នាំឲ្យ​ពួក​សមណៈ​ ​ទាស់ទែង​នឹង​ពួក​សមណៈ​ ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៤៧ | បន្ទាប់
ID: 636852739250292169
ទៅកាន់ទំព័រ៖