ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤០

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​បរិស័ទ​ធ្ងន់​ ​ក្នុង​ព្រះ​សទ្ធម្ម​ ​មិន​ធ្ងន់​ក្នុង​អាមិសៈ​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​មិន​សរសើរគុណ​ទៅវិញទៅមក​ ​ចំពោះមុខ​ពួក​គ្រហស្ថ​ ​ដែល​ស្លៀ​កស​ថា​ ​ភិក្ខុ​ឯណោះ​ ​ជា​ឧភតោភាគ​វិមុត្ត​ ​ភិក្ខុ​ឯណោះ​ ​ជា​បញ្ញា​វិមុត្ត​ ​ភិក្ខុ​ឯណោះ​ ​ជា​កាយ​សក្ខី​ ​ភិក្ខុ​ឯណោះ​ ​ជា​ទិដ្ឋិ​ប្ប​ត្ត​ ​ភិក្ខុ​ឯណោះ​ ​ជា​សទ្ធា​វិមុត្ត​ ​ភិក្ខុ​ឯណោះ​ ​ជា​ធម្មា​នុ​សារី​ ​ភិក្ខុ​ឯណោះ​ ​ជា​សទ្ធា​នុ​សារី​ ​ភិក្ខុ​ឯណោះ​ ​ជា​អ្នកមានសីល​ ​មាន​កល្យាណធម៌​ ​ភិក្ខុ​ឯណោះ​ ​ជា​អ្នក​ទ្រុស្តសីល​ ​មាន​បាបធម៌​ ​ដូច្នេះ​ឡើយ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​រមែង​បានលាភ​ ​ដោយ​មិន​ពោល​សរសើរ​គ្នា​ទៅវិញទៅមក​ ​លុះ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​បានលាភ​នោះ​ហើយ​ ​មិន​ជ្រប់​ ​មិន​ស្រវឹង​ ​មិន​លង់​ចុះ​ ​(​ក្នុង​លាភ​នោះ​)​ ​ឃើញ​ទោស​ ​មាន​បញ្ញា​សម្រាប់​រើខ្លួន​ ​ក៏​បរិភោគ​ ​(​លាភ​នោះ​)​ ​ក្នុង​បរិស័ទ​ណា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បរិស័ទ​នោះ​ ​ហៅថា​ ​បរិស័ទ​ធ្ងន់​ ​ក្នុង​ព្រះ​សទ្ធម្ម​ ​មិន​ធ្ងន់​ក្នុង​អាមិសៈ​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បរិស័ទ​ ​មាន​ ​២​ ​ពួក​នេះឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បណ្តា​បរិស័ទ​ទាំង​ ​២​ ​ពួក​នេះ​ ​បរិស័ទ​ធ្ងន់​ក្នុង​ព្រះ​សទ្ធម្ម​ ​មិន​ធ្ងន់​ក្នុង​អាមិសៈ​នុ៎ះ​ ​ទើប​ប្រសើរ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៦៦ | បន្ទាប់
ID: 636852746054341338
ទៅកាន់ទំព័រ៖