ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤០

​សំដែង​វិន័យ​ ​ថា​ជា​វិន័យ​។​ ​បេ​។​ ​សំដែង​នូវ​ ​ពាក្យ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​មិន​សំដែង​ ​មិន​ពោល​សោះ​ ​ថា​ជា​ពាក្យ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​មិន​សំដែង​ ​មិន​ពោល​។​ ​បេ​។​ ​សំដែង​នូវ​ពាក្យ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​បាន​សំដែង​ ​បាន​ពោល​ហើយ​ ​ថា​ជា​ពាក្យ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​បាន​សំដែង​ ​បាន​ពោល​។​ ​បេ​។​ ​សំដែង​នូវ​វត្ត​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​មិន​សន្សំ​សោះ​ ​ថា​ជាវ​ត្ត​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​មិនបាន​សន្សំ​។​ ​បេ​។​ ​សំដែង​នូវ​វត្ត​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​បាន​សន្សំ​ហើយ​ ​ថា​ជាវ​ត្ត​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​បាន​សន្សំ​។​ ​បេ​។​ ​សំដែង​នូវ​សិក្ខាបទ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​មិន​បញ្ញត្ត​សោះ​ ​ថា​ជា​សិក្ខាបទ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​មិន​បញ្ញត្ត​។​ ​បេ​។​ ​សំដែង​នូវ​សិក្ខាបទ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​បាន​បញ្ញត្ត​ហើយ​ ​ថា​ជា​សិក្ខាបទ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​បាន​បញ្ញត្ត​ហើយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ប្រតិបត្តិ​ ​ដើម្បី​ជា​គុណ​ ​ដល់​ជន​ច្រើន​ ​ដើម្បី​សេចក្ដីសុខ​ ​ដល់​ជន​ច្រើន​ ​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ ​ដល់​ជន​ច្រើន​ ​ដើម្បី​ជា​គុណ​ ​ដើម្បី​សេចក្ដីសុខ​ ​ដល់​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​រមែង​បាន​នូវ​បុណ្យ​ច្រើន​ ​មិន​តែប៉ុណ្ណោះ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ធ្វើ​ព្រះ​សទ្ធម្ម​នេះ​ ​ឲ្យ​ឋិតនៅ​។​

​ចប់​ ​វគ្គ​ ​ទី១១​។​

ថយ | ទំព័រទី ៤៥ | បន្ទាប់
ID: 636852712119240361
ទៅកាន់ទំព័រ៖