ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤០
ចំរើនឥទ្ធិបាទ ប្រកបដោយវីរិយសមាធិប្បធានសង្ខារ... ចំរើនឥទ្ធិបាទ ប្រកបដោយចិត្តសមាធិប្បធានសង្ខារ... ចំរើនឥទ្ធិបាទ ប្រកបដោយវីមំសាសមាធិប្បធានសង្ខារ... ចំរើនសទ្ធិន្រ្ទិយ... ចំរើនវីរិយិន្ទ្រិយ... ចំរើនសតិន្ទ្រិយ... ចំរើនសមាធិន្រ្ទិយ... ចំរើនបញ្ញិន្រ្ទិយ... ចំរើនសទ្ធាពល... ចំរើនវីរិយពល... ចំរើនសតិពល ... ចំរើនសមាធិពល... ចំរើនបញ្ញាពល... ចំរើនសតិសម្ពោជ្ឈង្គ... ចំរើនធម្មវិចយសម្ពោជ្ឈង្គ… ចំរើនវីរិយសម្ពោជ្ឈង្គ... ចំរើនបីតិសម្ពោជ្ឈង្គ... ចំរើនបស្សទ្ធិសម្ពោជ្ឈង្គ... ចំរើនសមាធិសម្ពោជ្ឈង្គ... ចំរើនឧបេក្ខាសម្ពោជ្ឈង្គ... ចំរើនសម្មាទិដ្ឋិ... ចំរើនសម្មាសង្កប្ប...ចំរើនសម្មាវាចា... ចំរើនសម្មាកម្មន្ត ...ចំរើនសម្មាអាជីវ...ចំរើនសម្មាវាយាម... ចំរើនសម្មាសតិ... ចំរើនសម្មាសមាធិ...
[២១០] បុគ្គលមានសេចក្តីសំគាល់ គឺបរិកម្មនូវរូបខាងក្នុង
(១) ឃើញនូវពួករូបខាងក្រៅ
(២) ដែលជារូបតូច មានសម្បុរល្អ និងសម្បុរអាក្រក់ គ្របសង្កត់ នូវរូបទាំងនោះ ហើយជាបុគ្គល មានសេចក្តីសំគាល់ យ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ ដឹង អាត្មាអញឃើញ...
(១) សំដៅយកសក់ ប្រមាត់ ប្រស្រីភ្នែក ជាដើម។ (២) សំដៅយកនិម្មិតខាងក្រៅ ដែលកើតឡើង ក្នុងវេលាកំពុងបរិកម្មរូបខាងក្នុងនោះ។
ID: 636852724393402403
ទៅកាន់ទំព័រ៖