ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤១

​ពាក្យ​ដែល​តថាគត​ ​បាន​ពោល​ហើយ​នុ៎ះ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ ​នូវ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​(​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ ​)​ ​នូវ​ផស្សា​យតនៈ​ ​៦នេះ​ ​គឺ​ ​ផស្សា​យតនៈ​គឺ​ចក្ខុ១​ ​ផស្សា​យតនៈ​គឺ​សោតៈ​ ​១​ ​ផស្សា​យតនៈ​គឺ​ឃានៈ១​ ​ផស្សា​យតនៈ​គឺ​ជិវ្ហា១​ ​ផស្សា​យតនៈ​គឺ​កាយៈ១​ ​ផស្សា​យតនៈ​គឺ​មនោ១​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ធម៌​ដែល​តថាគត​ ​បាន​សំដែង​ហើយ​ថា​ ​នេះ​ ​ផស្សា​យតនៈ​ ​៦​ ​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ ​សង្កត់សង្កិន​មិនបាន​ ​ធ្វើឲ្យ​សៅហ្មង​មិនបាន​ ​តិះដៀល​មិនបាន​ ​ស្អប់ខ្ពើម​មិនបាន​ ​ពាក្យ​ណា​ ​ដែល​តថាគត​ ​បាន​ពោល​ហើយ​ដូច្នេះ​ ​ពាក្យ​ដែល​តថាគត​ ​បាន​ពោល​ហើយ​នុ៎ះ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ហេតុនេះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ធម៌​ដែល​តថាគត​បាន​សំដែង​ហើយ​ថា​ ​នេះ​ ​មនោ​ប​វិចារ​ ​១៨​ ​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ ​សង្កត់សង្កិន​មិនបាន​ ​ធ្វើឲ្យ​សៅហ្មង​មិនបាន​ ​តិះដៀល​មិនបាន​ ​ស្អប់ខ្ពើម​មិនបាន​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​តថាគត​ ​បាន​ពោល​ហើយ​ដូច្នេះ​ឯង​។​ ​ពាក្យ​ដែល​តថាគត​ ​បាន​ពោល​ហើយ​នុ៎ះ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ហេតុអ្វី​។​ ​ព្រោះ​ឃើញ​ ​នូវ​រូប​ដោយ​ចក្ខុ​ ​ហើយ​ពិចារណា​នូវ​រូប​ ​ដែល​ជាទី​តាំង​ ​នៃ​សោមនស្ស​ ​ពិចារណា​ ​នូវ​រូប​ដែល​ជាទី​តាំង​ ​នៃ​ទោមនស្ស​ ​ពិចារណា​នូវ​រូប​ ​ដែល​ជាទី​តាំង​ ​នៃ​ឧបេក្ខា​ ​ឮ​សំឡេង​ដោយ​ត្រចៀក​.​.​.​ ​ហិតក្លិន​ដោយ​ច្រមុះ​.​.​.​
ថយ | ទំព័រទី ១៨៧ | បន្ទាប់
ID: 636853143326273993
ទៅកាន់ទំព័រ៖