ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤១

​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ឥឡូវ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ទ្រង់​បាន​តាម​សេចក្ដីប្រាថ្នា​ ​បាន​ដោយ​ងាយ​ ​បាន​ដោយ​មិន​លំបាក​ ​នូវ​ទីដេក​ដ៏​ខ្ពស់​ ​និង​ទី​អង្គុយ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ជា​របស់​ព្រហ្ម​នោះ​ ​តើ​ដូចម្ដេច​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​ក្នុង​ទីឯណោះ​ ​តថាគត​ ​ចូល​ទៅ​អាស្រ័យ​ស្រុក​ ​ឬ​និគម​ណា​ ​តថាគត​ស្លៀក​ស្បង់​ ​ប្រដាប់ដោយ​បាត្រ​ ​និង​ចីវរ​ ​ក្នុង​បុព្វណ្ហសម័យ​ ​ហើយ​ចូល​ទៅកាន់​ស្រុក​ ​និង​និគម​នោះ​ឯង​ ​ដើម្បី​បិណ្ឌបាត​ ​កាល​តថាគត​នោះ​ ​ត្រឡប់​ពី​បិណ្ឌបាត​ ​ក្នុង​បច្ឆាភត្ត​ហើយ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ដងព្រៃ​ ​តថាគត​នោះ​ ​បាន​ប្រមូល​នូវ​ស្មៅ​ ​ឬ​ស្លឹកឈើ​ទាំងនោះ​ ​ដែល​មាន​ក្នុង​ដងព្រៃ​នោះ​ ​ឲ្យ​ដំ​កល់​នៅ​មួយ​កន្លែង​ ​ហើយ​អង្គុយពែនភ្នែន​ ​ដំ​កល់​កាយ​ឲ្យ​ត្រង់​ ​ប្រុង​សតិ​ ​ឲ្យ​មានមុខ​ឆ្ពោះទៅ​កាន់​កម្មដ្ឋាន​ ​តថាគត​នោះ​ ​មានចិត្ត​ប្រកបដោយ​មេត្តា​ ​ទៅកាន់​ទិសទី១​ ​ទិសទី២​ ​ទិសទី៣​ ​និង​ទិសទី៤​ ​ក៏​ដូចគ្នា​ផ្សាយ​ទៅកាន់​ទិស​ខាងលើ​ ​ទិស​ខាងក្រោម​ ​ទិស​ទទឹង​ ​គឺ​ទិ​សតូចៗ​ ​មានចិត្ត​ប្រកបដោយ​មេត្តា​ ​ជា​ចិត្តទូលាយ​ ​ដល់​នូវ​សភាវៈ​ធំ​ ​មិន​មាន​ប្រមាណ​ ​មិន​មាន​ពៀរ​ ​មិន​មាន​ព្យាបាទ​ ​ផ្សាយ​ទៅកាន់​សត្វលោក​ទាំងអស់​ ​ដោយ​អាការ​ទាំងពួង​ ​ក្នុង​ទី​ទាំងពួង​ ​មានចិត្ត​ប្រកបដោយ​ករុណា​.​.​.​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២០៤ | បន្ទាប់
ID: 636853172974679785
ទៅកាន់ទំព័រ៖