ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤១
ម្នាលអានន្ទ បើកម្មដែលឲ្យផល ក្នុងអរូបធាតុ មិនមានហើយ អរូបភព គប្បីមានប្រាកដដែរឬទេ។ បពិត្រព្រះអង្គចំរើន ហេតុនុ៎ះ មិនមានទេ ម្នាលអានន្ទ ព្រោះហេតុថា កម្ម ជាស្រែ វិញ្ញាណ ជាពូជ តណ្ហា ជាទឹក ចេតនា និងសេចក្ដីប្រាថ្នា របស់ពួកសត្វ ដែលមានអវិជ្ជា ជាទំនប់ មានតណ្ហា ជាគ្រឿងព័ន្ធព័ទ្ធ រមែងដំកល់នៅស៊ប់ ក្នុងធាតុជាន់ខ្ពស់ គឺអរូធាតុ ការកើតចំពោះក្នុងភពថ្មីតទៅទៀត រមែងមានយ៉ាងនេះ ម្នាលអានន្ទ ភព រមែងមាន យ៉ាងនេះឯង។
[៨០] គ្រានោះ ព្រះអានន្ទដ៏មានអាយុ ចូលទៅគាល់ព្រះដ៏មានព្រះភាគ លុះចូលទៅដល់ហើយ ក៏ក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះដ៏មានព្រះភាគ រួចអង្គុយក្នុងទីសមគួរ។ លុះព្រះអានន្ទដ៏មានអាយុ អង្គុយក្នុងទីសមគួរហើយ ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់សួរ ដូច្នេះថា ម្នាលអានន្ទ សីល និងវ័ត ជីវិត
(១) ព្រហ្មចារ្យ និងការចំរើន ដោយយល់ថា មានខ្លឹម ទាំងអស់ សុទ្ធតែមានផលឬ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ក្នុងសេចក្ដីនុ៎ះមិនគួរព្យាករ ដោយចំណែកតែម្យ៉ាងទេ។ ម្នាលអានន្ទ បើដូច្នោះ ចូរអ្នកចែកសេចក្ដីទៅមើល។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន បុគ្គលសេពនូវសីលវ័ត ជីវិត ព្រហ្មចារ្យ និងការចំរើន ដោយយល់ថា មានខ្លឹមណា អកុសលធម៌ទាំងឡាយ ចំរើនឡើង
(១) ព្យាយាមប្រកបដោយអំពើដែលគេធ្វើបានដោយកម្រ (អដ្ឋកថា)។
ID: 636853208806599253
ទៅកាន់ទំព័រ៖