ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤១

បិដក ភាគ ៤១ - ទំព័រទី ៣១៤

​(​១​)​ ​អដ្ឋកថាន័យ​ ​សេចក្តី​ថា​ ​ភពផែន​ដី​ ​ដែល​កំណត់​ដោយ​ព្រះអាទិត្យ១​ ​ព្រះចន្ទ្រ១​ ​អាច​ផ្សាយ​រស្មី​ភ្លឺ​បាន​ត្រឹមណា​ ​ទី​ត្រឹមណោះ​ ​ទុកជា​លោកធាតុ១​ ​ឬចក្រ​វាឡ១​។​ ​(​២​)​ ​កំណត់​យក​លោកធាតុ​ ​ឬចក្រ​វា​ឡ​មួយ​ៗ​នោះ​ ​មួយ​ពាន់​ដង​ ​ហៅថា​ ​មួ​យស​ហស្សី​ចូឡ​និ​កា​លោកធាតុ​។​ ​កំណត់​យក​សហស្សី​ចូឡ​និ​កា​លោកធាតុ​នោះ​ ​មួយ​ពាន់​ដង​ ​ហៅថា​ ​មួយ​ទ្វិ​សហស្សី​មជ្ឈិមិ​កា​លោកធាតុ​។​ ​លោកធាតុ​ទី២នេះ​ ​ហួសវិស័យ​សាវក​ហើយ​ ​ជា​វិស័យ​របស់​ព្រះពុទ្ធ​ប៉ុណ្ណោះ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ជា​តិ​ក្ខេ​ត្ត​របស់​ព្រះពុទ្ធ​នោះ​ ​សំដៅយក​លោកធាតុ​ទី២នេះឯង​ ​គឺ​ក្នុង​ថ្ងៃ​ ​ដែល​ព្រះពោធិសត្វ​ ​ច្យុត​ចាក​ទេវលោក​ ​មក​ចាប់បដិសន្ធិ​ ​ក្នុង​បច្ឆិមភព​ក្តី​ ​ថ្ងៃ​ប្រសូតិ​ក្តី​ ​ថ្ងៃ​ចេញ​មហាភិនិស្ក្រម​ន៍​ក្តី​ ​ថ្ងៃ​ត្រាស់​ដឹងក្តី​ ​ថ្ងៃ​សំដែង​ធម្មចក្ក​ប្ប​វត​ន​សូត្រ​ក្តី​ ​ថ្ងៃ​ដាក់​អាយុសង្ខារ​ក្តី​ ​ថ្ងៃ​បរិនិព្វាន​ក្តី​ ​លោកធាតុ​ទាំង​ប៉ុណ្ណោះ​ ​កម្រើក​ញាប់ញ័រ​។​ ​(​៣​)​ ​កំណត់​យក​ទ្វិ​សហស្សី​មជ្ឈិមិ​កា​លោកធាតុ​នោះ​ ​មួយ​ពាន់​ដង​ ​ហៅថា​ ​មួយ​តិ​សហស្សី​មហា​សហស្សី​លោកធាតុ​។​ ​បើ​ព្រះសម្ពុទ្ធ​ ​ប្រាថ្នា​ផ្សាយ​ព្រះ​សរីរោ​ភា​ ​កំចាត់​បង់​ងងឹត​ ​ក្នុង​ទី​មាន​ប្រមាណ​ប៉ុណ្ណេះ​ ​ព្រះអង្គ​ ​អាច​ផ្សាយ​បាន​ ​ឥតមាន​ទើស​។​ ​ទី​ប៉ុណ្ណេះ​ហើយ​ ​ដែល​ហៅថា​ ​អាណាខេត្ត​ ​គឺ​អំណាច​អាដានាដិយ​បរិត្ត​ ​ឥសិគិលិ​បរិត្ត​ ​ធ​ជ​គ្គ​បរិត្ត​ ​ពោជ្ឈង្គ​បរិត្ត​ ​ខន្ធ​បរិត្ត​ ​មោរ​បរិត្ត​ ​មេ​ត្ត​បរិត្ត​ ​និង​រតន​បរិត្ត​ ​ដែល​ព្រះសម្ពុទ្ធ​ ​ទ្រង់​សំដែង​ហើយ​ ​អាច​ផ្សាយ​ដល់ទី​ប្រមាណ​ប៉ុណ្ណោះ​។​

ថយ | ទំព័រទី ៣១៤ | បន្ទាប់