ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤១

​ម្នាល​អានន្ទ​ ​តថាគត​ ​គ​ប្បី​ញុំាង​តិ​សហស្សី​មហា​សហស្សី​លោកធាតុ​​ឲ្យដឹង​ច្បាស់​ ​ដោយ​សំឡេង​បាន​ ​ឬថា​ ​គប្បី​ប្រាថ្នា​ដល់ណា​ ​ក៏បាន​យ៉ាងនេះ​​ឯង​។​ ​កាលបើ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ព្រះ​អានន្ទ​​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​ក្រាបទូល​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ឱ​ ​ជា​លាភ​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ហើយ​​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ឈ្មោះថា​ ​បាន​ល្អ​ហើយ​ ​ព្រោះថា​ ​ព្រះ​សាស្ដា​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​មាន​​ឫទ្ធិ​ច្រើន​ ​យ៉ាងនេះ​ ​មាន​អានុភាព​ច្រើន​ ​យ៉ាងនេះ​។​ ​កាលបើ​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ព្រះ​ឧទាយិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ក៏​និយាយ​តបនឹង​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​អានន្ទ​ ​ប្រសិនបើ​ព្រះ​សាស្ដា​របស់​អ្នក​ ​មាន​ឫទ្ធិ​ច្រើនយ៉ាង​នេះ​ ​មាន​អានុភាព​ច្រើនយ៉ាង​នេះ​ ​តើ​អ្នក​នឹង​បានអ្វី​ ​ក្នុង​ដំណើរ​នុ៎ះ​។​ ​កាលបើ​ព្រះ​ឧទាយិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ ​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​នឹង​ព្រះ​ឧទាយិ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​ឧទាយិ​ ​អ្នក​កុំ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ឡើយ​ ​ម្នាល​ឧទាយិ​ ​បើ​អានន្ទ​ ​មិនទាន់​ប្រាសចាក​រាគៈ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ហើយ​គប្បី​ធ្វើ​មរណកាល​ ​ដោយចិត្ត​ជ្រះថ្លា​នោះ​ ​អានន្ទ​គប្បី​សោយ​ទេវ​រជ្ជ​សម្បត្តិ​ ​ក្នុង​ទេវលោក​ ​៧ដង​ ​សោយ​មហា​រជ្ជ​សម្បត្តិ​ ​ក្នុង​ជម្ពូទ្វីប​នេះ​ ​៧​ ​ដង​ ​ម្នាល​ឧទាយិ​ ​តែថា​ ​អានន្ទ​នឹង​បរិនិព្វាន​ ​ក្នុង​អត្តភាព​ជា​បច្ចុប្បន្ន​នេះ​។​

​ចប់​ ​អានន្ទ​វគ្គ​ ​ទី៣​។​

ថយ | ទំព័រទី ៣១៦ | បន្ទាប់
ID: 636853210912779720
ទៅកាន់ទំព័រ៖