ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤១
ក៏ក្រាបបង្គំទូលសួរព្រះដ៏មានព្រះភាគដូច្នេះថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់សំដែងថា ភិក្ខុជាសេក្ខៈសេក្ខៈ ដូច្នេះ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ភិក្ខុជាសេក្ខៈ តើដោយហេតុដូចម្ដេច។ ម្នាលភិក្ខុ ព្រោះតែភិក្ខុនៅសិក្សា ហេតុនោះ បានជាតថាគតហៅថា សេក្ខៈ។ នៅសិក្សាអ្វី។ ម្នាលភិក្ខុ នៅសិក្សាអធិសីលផង នៅសិក្សាអធិចិត្តផង នៅសិក្សាអធិប្បញ្ញាផង ហេតុនោះបានជាតថាគតហៅថា សេក្ខៈ។
មគ្គញ្ញាណជាបឋម ក្នុងការអស់ទៅ នៃកិលេស រមែងកើតឡើង ដល់សេក្ខបុគ្គល នៅកំពុងសិក្សា ជាអ្នកប្រតិបត្តិនូវផ្លូវដ៏ត្រង់ អរហត្តផល តែងកើតឡើងជាលំដាប់ អំពីមគ្គញ្ញាណទី៤នោះ តពីនោះទៅ បច្ចវេក្ខណញ្ញាណ ក្នុងការអស់ទៅ នៃសំយោជនៈក្នុងភព រមែងមានដល់បុគ្គល ដែលមានចិត្តរួចស្រឡះហើយ ដោយអរហត្តផល វិមុត្តិ ជាតាទិបុគ្គល (អ្នកមិនញាប់ញ័រ ដោយលោកធម៌) ថា ការរួចស្រឡះ របស់អាត្មាអញ មិនបានកំរើកឡើយ។
ID: 636853212737094065
ទៅកាន់ទំព័រ៖