ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤១

ដែល​ជាទី​ប្រជុំ​ចុះ​ ​នៃ​សិក្ខាបទ​ទាំងអស់​នុ៎ះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ជា​អ្នកធ្វើ​ឲ្យ​បរិបូណ៌​ក្នុង​សីល​ ​ធ្វើ​ល្មម​ប្រមាណ​ក្នុង​សមាធិ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​នៅតែ​ត្រូវ​សិក្ខាបទ​តូច​ ​និង​តូច​បន្ទាប់​នោះ​ខ្លះ​ ​ចេញ​ចាក​ខ្លះ​។​ ​ហេតុ​នោះ​ ​តើ​ដូចម្ដេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​មិនទាន់​ឲ្យ​ឈ្មោះថា​ ​ជា​ ​អភព្វ​ក្នុង​ហេតុ​នុ៎ះ​ទេ​។​ ​ពួក​សិក្ខាបទ​ណា​ ​ជា​ខាងដើម​នៃ​មគ្គ​ព្រហ្មចារ្យ​ ​សមគួរ​ដល់​មគ្គ​ព្រហ្មចារ្យ​ ​ឲ្យតែ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មាន​សីល​ទៀងទាត់​ ​ស្ថិតស្ថេរ​ ​សមាទាន​សិក្សា​ ​ក្នុង​សិក្ខាបទ​ទាំងនេះ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​គង់​បាន​ជាស​ត្ត​ក្ខ​ត្តុ​បរ​មៈ​ ​ព្រោះ​ការ​អស់រលីង​ ​នៃ​សញ្ញោជនៈ៣​ ​ត្រេច​រង្គាត់​ ​អន្ទោល​ទៅ​ក្នុង​ទេវលោក​ ​និង​មនុស្សលោក​ ​យ៉ាងច្រើន​ត្រឹម​ ​៧​ ​ជាតិ​ ​ក៏​ធ្វើ​នូវ​ទីបំផុត​ទុក្ខ​បាន​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ជា​ ​កោ​លង្កោ​លៈ​ ​ព្រោះ​អស់​សញ្ញោជនៈ​ ​៣​ ​ត្រេច​រង្គាត់​ ​អន្ទោល​ទៅកាន់​ត្រកូល២​ ​ឬ​(​១​)​ ​៣​ ​ក៏​ធ្វើ​នូវ​ទីបំផុត​ទុក្ខ​បាន​។​ ​
​(​១​)​ ​កំណត់​យក​តាំង​អំពី២ជាតិ​ ​ទៅដល់៦ជាតិ​។​ ​អដ្ឋកថា​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣២៨ | បន្ទាប់
ID: 636853214108142484
ទៅកាន់ទំព័រ៖