ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤១

​លាង​ជម្រះ​ ​ដេញ​កំចាត់​ចេញ​ ​នូវ​មន្ទិល​នោះ​ ​ត្រាតែ​ធ្វើ​មាស​នោះ​ ​ឲ្យអស់​មន្ទិល​ ​ឲ្យ​បាត់​មន្ទិល​ចេញ​បាន​ ​ត​អំពី​នោះ​ ​នឹង​សល់​នៅតែ​មាស​សុទ្ធ​ ​ជាងមាស​ក្ដី​ ​កូនជាង​មាស​ក្ដី​ ​ដាក់​មាស​នោះ​ចុះ​ ​ក្នុង​បាវ​ហើយ​ ​ទើប​សប់​រំលាយ​ដេញ​សាច់​។​ ​មាស​នោះ​ ​ដែល​មិនបាន​សប់​រំលាយ​ដេញ​សាច់​ ​មិនបាន​កំចាត់​មន្ទិល​ចេញ​ ​មិនបាន​នាំ​មន្ទិល​ចេញ​ហើយ​ ​មិនទៅ​ជា​មាស​ទន់​ផង​ ​មិនទៅ​ជា​មាស​គួរ​ដល់​ការងារ​ផង​ ​មិនទៅ​ជា​មាស​មាន​ពន្លឺផ្លេក​ផង​ ​ទៅជា​មាសស្រួយ​ ​មិន​គួរ​ដល់​ការងារ​ដោយ​ប្រពៃ​ផង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សម័យ​គួរ​នោះ​ ​គឺ​សម័យ​ដែល​ជាងមាស​ ​ឬ​កូនជាង​មាស​ ​សប់​រំលាយ​ដេញ​សាច់​ ​មាស​នោះ​ដែល​បាន​សប់​រំលាយ​ដេញ​សាច់​ ​កំចាត់​មន្ទិល​ចេញ​ ​នាំ​មន្ទិល​ចេញ​ហើយ​ ​រមែង​ទៅជា​មាស​ទន់​ផង​ ​គួរ​ដល់​ការងារ​ផង​ ​មាន​ពន្លឺ​ភ្លឺផ្លេក​ផង​ ​មិនទៅ​ជា​មាសស្រួយ​ផង​ ​គួរ​ដល់​ការងារ​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ផង​ ​ជាង​ប្រាថ្នា​គ្រឿង​ប្រដាប់​ប្លែក​ៗ​ ​ឯ​ណាៗ​ ​ទោះជា​ដំបារ​មាស​ក្ដី​ ​ក​ណ្ឌ​លក្ដី​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៧៧ | បន្ទាប់
ID: 636853224381420082
ទៅកាន់ទំព័រ៖