ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤១
ជាគ្រឿងប្រដាប់កក្ដី កម្រងមាសក្ដី រមែងសម្រេចតាមត្រូវការនោះ បានទាំងអស់។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាយទុច្ចរិត វចីទុច្ចរិត មនោទុច្ចរិត ជាឧបក្កិលេស យ៉ាងគ្រោតគ្រាត របស់ភិក្ខុដែលប្រកបរឿយៗ នូវអធិចិត្ត ក៏មានយ៉ាងនោះដែរ។ ភិក្ខុអ្នកបរិបូណ៍ ដោយសមាធិចិត្ត ប្រកបដោយជាតិ ជាអ្នកប្រាជ្ញ រមែងលះបង់ បន្ទោបង់ ធ្វើឲ្យវិនាស នូវឧបក្កិលេសនោះចេញ ឲ្យតាំងនៅមិនបាន ត្រាតែធ្វើចិត្តនោះ ឲ្យអស់មន្ទិល ឲ្យបាត់មន្ទិលចេញ។ កាមវិតក្កៈ ព្យាបាទវិតក្កៈ វិហឹសាវិតក្កៈ ជាឧបក្កិលេស យ៉ាងកណ្ដាល របស់ភិក្ខុអ្នកប្រកបនូវអធិចិត្ត។ ភិក្ខុអ្នកបរិបូណ៌ ដោយសមាធិចិត្ត ប្រកបដោយជាតិ ជាអ្នកប្រាជ្ញ រមែងលះបង់ បន្ទោបង់ ធ្វើឲ្យវិនាស នូវឧបក្កិលេសនោះចេញ ឲ្យតាំងនៅមិនបាន ត្រាតែធ្វើចិត្តនោះ ឲ្យអស់មន្ទិល ឲ្យបាត់មន្ទិលចេញ។ ញាតិវិតក្កៈ (សេចក្ដីត្រិះរិះ
(១) អំពីញាតិ) ជនបទវិតក្កៈ (សេចក្ដីត្រិះរិះ
(២) អំពីជនបទ) អនវញ្ញត្តិប្បដិសំយុត្តវិតក្កៈ (សេចក្ដីត្រិះរិះ
(៣) ប្រកបដោយការមិនចង់ឲ្យគេមើលងាយ) ជាឧបក្កិលេសយ៉ាងល្អិត របស់ភិក្ខុអ្នកប្រកប នូវអធិចិត្ត។
(១) សេចក្តីត្រិះរិះ ចំពោះញាតិថា ពួកញាតិរបស់អាត្មាអញ មានបុណ្យច្រើន។ (២) សេចក្តីត្រិះរិះ ចំពោះជនបទថា ជនបទឯណោះ ក្សេមក្សាន្ត បរិបូណ៌ដោយភិក្ខាហារ។ (៣) សេចក្តីត្រិះរិះ កើតឡើងថា ពួកជនដទៃ មិនគួរមើលងាយអាត្មាអញឡើយ។ អដ្ឋកថា។
ID: 636853224758771665
ទៅកាន់ទំព័រ៖