ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤១

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលណា​ ​ជាងមាស​ក្ដី​ ​កូនសិស្ស​ជាងមាស​ក្ដី​ ​សប់​មាស​នោះ​ ​ក្នុង​កាល​ដ៏​គួរ​ ​បំព្រំ​ដោយ​ទឹក​ ​ក្នុង​កាល​ដ៏​គួរ​ ​សំឡឹង​មើល​ ​ក្នុង​កាល​ដ៏​គួរ​ហើយ​ ​ទើប​មាស​នោះ​ ​ទៅជា​មាស​ទន់​ ​គួរ​ដល់​ការងារ​ ​ជា​មាស​មាន​សម្បុរ​ភ្លឺផ្លេក​ ​មិន​ស្រួយ​ ​គួរ​បង្អោន​ទៅ​ ​ដើម្បី​ការងារ​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ផង​ ​បើ​គេ​ប្រាថ្នា​គ្រឿង​ប្រដាប់​ប្លែក​ៗ​ ​ណាៗ​ ​ទោះជា​ដំបារ​មាស​ក្ដី​ ​ក​ណ្ឌ​លក្ដី​ ​គ្រឿងប្រដាប់​ក​ក្ដី​ ​កម្រង​មាស​ក្ដី​ ​រមែង​សម្រេច​ប្រយោជន៍​នោះ​ៗ​បាន​ ​(​យ៉ាងណាមិញ​)​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​ប្រក​បរឿយៗ​ ​នូវ​អធិចិត្ត​ ​ត្រូវ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​និមិត្ត​ ​៣​ ​យ៉ាង​ ​ក្នុង​កាល​ដ៏​គួរ​ ​គឺ​ត្រូវ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​សមាធិ​និមិត្ត​ ​ក្នុង​កាស​ដ៏​គួរ​ ​១​ ​ត្រូវ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​ប​គ្គា​ហនិ​មិត្ត​ ​ក្នុង​កាល​ដ៏​គួរ​ ​១​ ​ត្រូវ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​ឧបេក្ខា​និមិត្ត​ ​ក្នុង​កាល​ដ៏​គួរ១​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​ភិក្ខុ​អ្នក​ប្រកប​នូវ​អធិចិត្ត​ ​គប្បី​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​សមាធិ​និមិត្ត​ ​តែមួយ​ចំណែក​ ​ហេតុ​នោះ​ ​គប្បី​នាំ​ចិត្ត​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​សេចក្ដី​ខ្ជិលច្រអូស​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៨៧ | បន្ទាប់
ID: 636853226939216379
ទៅកាន់ទំព័រ៖