ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤១

​មរណៈ​ ​(​របស់​បុគ្គល​នោះ​)​ ​ក៏​ល្អ​ ​កាលកិរិយា​ក៏​ល្អ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​ដូចជា​ផ្ទះ​មាន​កំពូល​ ​ដែល​បុគ្គល​ប្រក់​ជិត​ល្អ​ហើយ​ ​កំពូល​ក៏​រក្សាទុក​បាន​ ​បង្កង់​ក៏​រក្សាទុក​បាន​ ​ជញ្ជាំង​ក៏​រក្សាទុក​បាន​ ​កំពូល​ក៏​មិន​ទទឹកជោក​ ​បង្កង់​ក៏​មិន​ទទឹកជោក​ ​ជញ្ជាំង​ក៏​មិន​ទទឹកជោក​ ​កំពូល​ក៏​មិន​ពុក​ ​បង្កង់​ក៏​មិន​ពុក​ ​ជញ្ជាំង​ក៏​មិន​ពុក​ ​យ៉ាងណា​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​កាលបើ​ចិត្ត​ដែល​បុគ្គល​រក្សា​ហើយ​។​ ​បេ​។​ ​មរណៈ​ ​ក៏​ល្អ​ ​កាលកិរិយា​ក៏​ល្អ​ ​យ៉ាងនោះ​ដែរ​។​
 [​១១២​]​ ​គ្រានោះ​ ​អនាថបិណ្ឌិក​គហបតី​ ​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ ​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ហើយក៏​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​។​ ​លុះ​អនាថបិណ្ឌិក​គហបតី​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​កាលបើ​ចិត្ត​ព្យាបាទ​ហើយ​ ​កាយ​កម្ម​ ​ក៏​ព្យាបាទ​តាម​ដែរ​ ​វចីកម្ម​ ​ក៏​ព្យាបាទ​តាម​ដែរ​ ​មនោ​កម្ម​ ​ក៏​ព្យាបាទ​តាម​ដែរ​។​ ​កាល​បុគ្គល​នោះ​ ​មាន​កាយ​កម្ម​ ​ប្រកបដោយ​ព្យាបាទ​ ​មាន​វចីកម្ម​ ​ប្រកបដោយ​ព្យាបាទ​ ​មាន​មនោ​កម្ម​ ​ប្រកបដោយ​ព្យាបាទ​ហើយ​ ​មរណៈ​ ​(​របស់​បុគ្គល​នោះ​)​ ​ក៏​មិនល្អ​ទេ​ ​កាលកិរិយា​ ​ក៏​មិនល្អ​ទេ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​ដូចជា​ផ្ទះ​មាន​កំពូល​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៩៩ | បន្ទាប់
ID: 636853230088526510
ទៅកាន់ទំព័រ៖