ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤១

 [​១១៤​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ហេតុ៣​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ដើម្បី​កើតឡើង​នៃ​កម្ម​។​ ​៣​ ​យ៉ាង​ ​តើ​ដូចម្ដេច​ខ្លះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្ដី​គាប់ចិត្ត​កើតឡើង​ព្រោះ​ប្រារព្ធ​នូវ​ធម៌​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ជា​អតីត​ ​១​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្ដី​គាប់ចិត្ត​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​ប្រារព្ធ​នូវ​ធម៌​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ជា​អនាគត​ ​១​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្ដី​គាប់ចិត្ត​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​ប្រារព្ធ​នូវ​ធម៌​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ជា​បច្ចុប្បន្ន​ ​១​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​សេចក្ដី​គាប់ចិត្ត​ ​កើតឡើង​ព្រោះ​ប្រារព្ធ​ ​នូវ​ធម៌​ជាទី​តាំង​ ​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ជា​អតីត​ ​ដូចម្ដេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​មានចិត្ត​ត្រិះ​រិះ​រឿយ​ៗ​ ​ពិ​ចារ​ណា​រឿយ​ៗ​ ​ព្រោះ​ប្រារព្ធ​នូវ​ធម៌​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ជា​អតីត​។​ ​កាល​បុគ្គល​នោះ​ ​មានចិត្ត​ត្រិះ​រិះ​រឿយ​ៗ​ ​ពិ​ចារ​ណា​រឿយ​ៗ​ ​ប្រារព្ធ​នូវ​ធម៌​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ជា​អតីត​ ​សេចក្ដី​គាប់ចិត្ត​ ​ក៏​កើតឡើង​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​លុះ​មាន​សេចក្ដី​គាប់ចិត្ត​កើតឡើង​ហើយ​ ​តែង​ប្រកបដោយ​ធម៌​ទាំងនោះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ពោល​នូវ​ចិត្ត​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​រាគៈ​ថា​ ​ជា​សញ្ញោជនៈ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​យ៉ាងនេះ​ឈ្មោះថា​ ​សេចក្ដី​គាប់ចិត្ត​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​ប្រារព្ធ​នូវ​ធម៌​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ជា​អតីត​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​សេចក្ដី​គាប់ចិត្ត​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​ប្រារព្ធ​នូវ​ធម៌​ ​ជាទី​តាំង​ ​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ជា​អនាគត​ ​ដូចម្ដេច​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤០៣ | បន្ទាប់
ID: 636853230860950690
ទៅកាន់ទំព័រ៖