ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤២

ញុំាង​ការងារ​ដែល​គួរ​ធ្វើ​ ​ឲ្យ​វិនាស​ទៅ​ ​រមែង​សាបសូន្យ​ចាក​យស​ ​និង​សេចក្តី​សុខ​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បុគ្គល​ ​កាល​មានចិត្ត​ត្រូវ​ថីនមិទ្ធៈ​ ​គ្រប​សង្កត់​ ​រមែង​ធ្វើការងារ​ ​ដែល​មិន​គួរ​ធ្វើ​ ​ញុំាង​ការងារ​ដែល​គួរ​ធ្វើ​ ​ឲ្យ​វិនាស​ទៅ​ ​កាល​ធ្វើការងារ​ដែល​មិន​គួរ​ធ្វើ​ ​ញុំាង​ ​ការងារ​ដែល​គួរ​ធ្វើ​ ​ឲ្យ​វិនាស​ទៅ​ ​រមែង​សាបសូន្យ​ចាក​យស​ ​និង​សេចក្តី​សុខ​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បុគ្គល​កាល​មានចិត្ត​ត្រូវ​ឧទ្ធច្ចកុក្កុច្ចៈ​គ្រប​សង្កត់​ ​រមែង​ធ្វើការងារ​ ​ដែល​មិន​គួរ​ធ្វើ​ ​ញុំាង​ការងារ​ដែល​គួរ​ធ្វើ​ ​ឲ្យ​វិនាស​ទៅ​ ​កាល​ធ្វើការងារ​ ​ដែល​មិន​គួរ​ធ្វើ​ ​ញុំាង​ការងារ​ដែល​គួរ​ធ្វើ​ ​ឲ្យ​វិនាស​ទៅ​ ​រមែង​សាបសូន្យ​ ​ចាក​យស​ ​និង​សេចក្តី​សុខ​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បុគ្គល​កាល​មានចិត្ត​ត្រូវ​វិចិកិច្ឆា​គ្រប​សង្កត់​ ​រមែង​ធ្វើការងារ​ ​ដែល​មិន​គួរ​ធ្វើ​ ​ញុំាង​ការងារ​ដែល​គួរ​ធ្វើ​ ​ឲ្យ​វិនាស​ទៅ​ ​កាល​ធ្វើការងារ​ ​ដែល​មិន​គួរ​ធ្វើ​ ​ញុំាង​ការងារ​ ​ដែល​គួរ​ធ្វើ​ ​ឲ្យ​វិនាស​ទៅ​ ​រមែង​សាបសូន្យ​ចាក​យស​ ​និង​សេចក្តី​សុខ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​អរិយ​សាវក​នោះ​ឯង​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អភិជ្ឈា​វិសម​លោភៈ​ ​ជា​ឧប​កិ្ក​លេស​នៃ​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏​លះបង់​អភិជ្ឈា​វិសម​លោភៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ចេញ​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ព្យាបាទ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏​លះបង់​ព្យាបាទ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ចេញ​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ថីនមិទ្ធៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ហើយ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៦៤ | បន្ទាប់
ID: 636853464229878629
ទៅកាន់ទំព័រ៖