ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤២

​ក៏​លះបង់​ថីនមិទ្ធៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ចេញ​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ឧទ្ធច្ចកុក្កុច្ចៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​ ​នៃ​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏​លះបង់​ឧទ្ធច្ចកុក្កុច្ចៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ចេញ​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​វិចិកិច្ឆា​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏​លះបង់​វិចិកិច្ឆា​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​ ​នៃ​ចិត្ត​ចេញ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​កាលណា​អរិយ​សាវក​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អភិជ្ឈា​វិសម​លោភៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏បាន​លះបង់​អភិជ្ឈា​វិសម​លោភៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ចេញ​ ​ព្យាបាទ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​.​.​.​ ​ថីនមិទ្ធៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​.​.​.​ ​ឧទ្ធច្ចកុក្កុច្ចៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ហើយ​ ​.​.​.​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​វិចិកិច្ឆា​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏បាន​លះបង់​វិចិកិច្ឆា​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ចេញ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​អរិយ​សាវក​នេះ​ ​ហៅថា​ ​ជា​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​ច្រើន​ ​មាន​ប្រាជ្ញា​ក្រាស់​ ​ជា​អ្នក​យល់​សេចក្តី​តាម​គន្លង​នៃ​ពាក្យ​ ​បរិបូណ៌​ដោយ​ប្រាជ្ញា​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​នេះ​ហៅថា​ ​បញ្ញាសម្បទា​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​ធម៌​ទាំង​ ​៤​ ​ប្រការ​នេះ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​បាន​ចំពោះ​ ​នូវ​ធម៌​ទាំង​ ​៤​ ​ប្រការ​នេះ​ ​ដែល​ជាទី​ប្រាថ្នា​ ​ជាទី​ត្រេកអរ​ ​ជាទី​គាប់ចិត្ត​ ​ដែល​បុគ្គល​រកបាន​ដោយ​ក្រ​ក្នុង​លោក​។
ថយ | ទំព័រទី ១៦៥ | បន្ទាប់
ID: 636853464392257917
ទៅកាន់ទំព័រ៖