ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤២

​ជា​អ្នកពោល​សរសើរ​ ​ចំពោះ​បុគ្គល​ដែល​គួរ​សរសើរ​ ​ជា​ពាក្យពិត​ ​ពាក្យ​មែន​ ​ដោយ​កាលគួរ​ ​តែ​មិន​ពោល​តិះដៀល​ ​ចំពោះ​បុគ្គល​ ​ដែល​គួរ​តិះដៀល​ ​ជា​ពាក្យពិត​ ​ពាក្យ​មែន​ ​ដោយ​កាលគួរ​ ​១​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ជា​អ្នក​មិន​ពោល​នូវ​ពាក្យ​តិះដៀល​ ​ជា​ពាក្យពិត​ ​ពាក្យ​មែន​ ​ដោយ​កាលគួរ​ផង​ ​មិន​ពោល​នូវ​ពាក្យ​សរសើរ​ ​ចំពោះ​បុគ្គល​ ​ដែល​គួរ​សរសើរ​ ​ជា​ពាក្យពិត​ ​ពាក្យ​មែន​ ​ដោយ​កាលគួរ​ផង​ ​១​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ជា​អ្នកពោល​ ​នូវ​ពាក្យ​តិះដៀល​ ​ចំពោះ​បុគ្គល​ ​ដែល​គួរ​តិះដៀល​ ​ជា​ពាក្យពិត​ ​ពាក្យ​មែន​ ​ដោយ​កាលគួរ​ផង​ ​ពោល​នូវ​ពាក្យ​សរសើរ​ ​ចំពោះ​បុគ្គល​ ​ដែល​គួរ​សរសើរ​ ​ជា​ពាក្យពិត​ ​ពាក្យ​មែន​ ​ដោយ​កាលគួរ​ផង​ ​១​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​បុគ្គល​ទាំង​ ​៤​ ​ពួក​នេះ​ ​រមែង​មាននៅ​ក្នុង​លោក​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​បណ្តា​បុគ្គល​ទាំង​ ​៤​ ​ពួក​នេះ​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ពោល​នូវ​ពាក្យ​តិះដៀល​ ​ចំពោះ​បុគ្គល​ ​ដែល​គួរ​តិះដៀល​ ​ជា​ពាក្យពិត​ ​ពាក្យ​មែន​ ​ដោយ​កាលគួរ​ផង
ថយ | ទំព័រទី ២៥១ | បន្ទាប់
ID: 636853483456118307
ទៅកាន់ទំព័រ៖