ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤២

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកបៀតបៀន​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​មិន​ទទួលរ៉ាប់រង​ ​លះបង់​ ​បន្ទោបង់​ ​ធ្វើឲ្យ​វិនាស​ ​ធ្វើ​មិន​ឲ្យ​មានត​ទៅទៀត​ ​នូវ​កាម​វិតក្កៈ​ ​ដែល​កើតឡើង​ហើយ​ ​មិន​ទទួលរ៉ាប់រង​ ​លះបង់​ ​បន្ទោបង់​ ​ធ្វើឲ្យ​វិនាស​ ​ធ្វើ​មិន​ឲ្យ​កើត​តទៅទៀត​ ​នូវ​ព្យាបាទ​វិតក្កៈ​ ​ដែល​កើតឡើង​ហើយ​ ​មិន​ទទួលរ៉ាប់រង​ ​លះបង់​ ​បន្ទោបង់​ ​ធ្វើឲ្យ​វិនាស​ ​ធ្វើ​មិន​ឲ្យ​កើត​តទៅទៀត​ ​នូវ​វិហឹសា​វិតក្កៈ​ ​ដែល​កើតឡើង​ហើយ​ ​មិន​ទទួលរ៉ាប់រង​ ​លះបង់​ ​បន្ទោបង់​ ​ធ្វើឲ្យ​វិនាស​ ​ធ្វើ​មិន​ឲ្យ​មានត​ទៅទៀត​ ​នូវ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ដ៏​លាមក​ ​ដែល​កើតឡើង​ហើយ​ ​ៗ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកបៀតបៀន​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នក​អត់ធ្មត់​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ជា​អ្នក​អត់ធ្មត់​ ​នូវ​ត្រជាក់​ ​ក្តៅ​ ​សេចក្តី​ឃ្លាន​ ​សេចក្តី​ស្រេក​ ​សម្ផស្ស​ ​របោម​ ​មូស​ ​ខ្យល់​ ​កំ​ដៅ​ថ្ងៃ​ ​និង​ពស់​តូច​ ​ពស់​ធំ​ទាំងឡាយ​ ​និង​ពាក្យ​ដែលគេ​និយាយអាក្រក់​ ​និង​គន្លង​នៃ​ពាក្យ​ ​ដែល​កើតឡើង​ ​និង​ទុក្ខវេទនា​ ​ជាទី​ប្រជុំ​ចុះ​ ​ក្នុង​សរីរៈ​ ​ដ៏​ក្លាខ្លាំង​ ​រឹងរូស​ ​ក្តៅ​ផ្សា​ ​មិនជា​ទី​ត្រេកអរ​ ​មិនជា​ទីគាប់ចិត្ត​ ​ជាទី​នាំ​បង់​នូវ​ជីវិត​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​អធិ​វា​សន​ក្ខន្តិ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៩៦ | បន្ទាប់
ID: 636853499106133437
ទៅកាន់ទំព័រ៖