ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤២

​សីល​ ​សមាធិ​ ​បញ្ញា​ ​និង​វិមុត្តិ​ ​ជា​ធម៌​រក​គុណជាតិ​ដទៃ​ ​ប្រសើរ​ជាង​គ្មាន​ ​ធម៌​ទាំងអម្បាល​នេះ​ ​ព្រះ​គោតម​មានយស​ ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ហើយ​។​ ​ព្រះពុទ្ធ​សំដែងធម៌​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះ​ត្រាស់​ដឹង​ច្បាស់​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​ ​សាស្តា​មាន​ចក្ខុ​ ​ធ្វើ​នូវ​ទីបំផុត​នៃ​ទុក្ខ​ហើយ​ ​ចេញ​ចាក​វានៈ​ ​គឺ​តណ្ហា​ហើយ​។​

 [​២​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​មិនបាន​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​៤​ ​យ៉ាង​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​ឃ្លាតចាក​ធម្មវិន័យ​នេះ​។​ ​ធម៌​ ​៤​ ​យ៉ាង​ ​តើ​ដូចម្តេច​ខ្លះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​មិនបាន​ប្រកបដោយ​អរិយ​សីល​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​ឃ្លាតចាក​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​១​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​មិនបាន​ប្រកបដោយ​អរិយ​សមាធិ​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​ឃ្លាតចាក​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​១​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​មិនបាន​ប្រកបដោយ​អរិយ​បញ្ញា​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​ឃ្លាតចាក​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​១​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​មិនបាន​ប្រកបដោយ​អរិយ​វិមុត្តិ​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​ឃ្លាតចាក​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​១​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣ | បន្ទាប់
ID: 636853388844556835
ទៅកាន់ទំព័រ៖