ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤២

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ហៅថា​ ​ទុគ្គតិ​ភ័យ​(​១​)​ ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភ័យ​ ​៤​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​
 ​[​១២២​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភ័យ​នេះ​ ​មាន​ ​៤​ ​យ៉ាង​ ​រមែង​មាន​ប្រាកដ​ ​ដល់​បុគ្គល​កាល​ចុះ​ទឹក​។​ ​ភ័យ​ ​៤​ ​យ៉ាង​ ​ដូចម្តេច​ខ្លះ​។​ ​គឺ​ឩមិ​ភ័យ​ ​(​ភ័យ​ ​អំពី​រលក​ទឹក​)​ ​១​ ​កុម្ភី​លភ័យ​ ​(​ភ័យ​អំពី​ក្រពើ​)​ ​១​ ​អាវ​ដ​ភ័យ​ ​(​ភ័យ​អំពី​ទឹកកួច​វឹល​វល់​)​ ​១​ ​សុសុ​កា​ភ័យ​ ​(​ភ័យ​អំពី​ត្រី​កាច​)​ ​១​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភ័យ​ ​៤យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​រមែង​មាន​ប្រាកដ​ ​ដល់​បុគ្គល​ ​កាល​ចុះ​ទឹក​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភ័យ​នេះ​ ​មាន​ ​៤​ ​យ៉ាង​ ​រមែង​មាន​ប្រាកដ​ ​ដល់​កុលបុត្ត​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ដែល​មាន​សទ្ធា​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូលកាន់​ផ្នួស​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​។​ ​ភ័យ​ ​៤​ ​យ៉ាង​ ​ដូចម្តេច​ខ្លះ​។​ ​គឺ​ឩមិ​ភ័យ​ ​១​ ​កុម្ភី​លភ័យ​ ​១​ ​អាវ​ដ​ភ័យ​ ​១​ ​សុសុ​កា​ភ័យ​ ​១​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ឩមិ​ភ័យ​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កុលបុត្ត​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​មាន​សទ្ធា​ ​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូលកាន់​ផ្នួស​ ​ដោយ​គិតថា​ ​
​(​១​)​ ​កាលបើ​បុគ្គល​ពិចារណា​ ​នូវ​អត្តានុវាទ​ភ័យ​ ​និង​ទុគ្គតិ​ភ័យ​ ​ហិរិ​រមែង​តាំង​ឡើង​ក្នុង​សន្តាន​ ​ចំណែក​បុគ្គល​ ​ដែល​ពិចារណា​ ​នូវ​បរា​នុ​វាទ​ភ័យ​ ​និង​ទណ្ឌ​ភ័យ​ ​ឱត្តប្បៈ​ខាងក្រៅ​ ​រមែង​កើតឡើង​។​ ​ហិរិ​ឱត្តប្បៈ​នោះ​ ​ក៏​ញុំាង​សំវរៈ​ ​ក្នុង​ទ្វារ​ទាំង​ ​៣​ ​ឲ្យ​កើតឡើង​ ​សំវរៈ​នោះ​ ​ជា​បច្ច័យ​ឲ្យ​កើត​ចតុប្បារិសុទ្ធិ​សីល​ ​លុះ​បុគ្គល​នោះ​ ​តាំងនៅ​ក្នុង​សីល​នោះ​ ​ហើយ​បាន​ចំរើន​វិបស្សនា​ ​រមែង​ដំ​កល់​នៅក្នុង​ផល​ដ៏​ប្រសើរ​។​ ​អដ្ឋកថា​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣០៩ | បន្ទាប់
ID: 636853501969177193
ទៅកាន់ទំព័រ៖