ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤២

​ឥឡូវនេះ​ ​លោក​ទាំងនេះ​ ​ធ្វើ​ទំនង​ដូចជា​បិទមាត់​ ​(​អញ​)​ ​ចំពោះ​ខាទនីយ​ភោជនីយាហារ​ ​(​របស់​គហបតី​)​ ​ទាំងនោះ​។​ ​កុលបុត្ត​នោះ​ ​ក៏​ខឹង​អាក់អន់​ ​ចិត្ត​ ​ហើយ​លាសិក្ខា​ ​ត្រឡប់ទៅ​កាន់​ភេទ​ ​ដ៏​ថោកទាប​វិញ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ហៅថា​ ​ភិក្ខុ​ខ្លាច​ចំពោះ​ភ័យ​អំពី​ក្រពើ​ ​ហើយ​លាសិក្ខា​ ​ត្រឡប់ទៅ​កាន់​ភេទ​ដ៏​ថោកទាប​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ភ័យ​អំពី​ក្រពើ​នេះឯង​ ​ជា​ឈ្មោះ​នៃ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​អាហារ​ចំអែត​ពោះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ហៅថា​ ​កុម្ភី​លភ័យ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​អាវ​ដ​ភ័យ​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កុលបុត្ត​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​មាន​សទ្ធា​ ​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូលកាន់​ផ្នួស​ ​ដោយ​គិតថា​ ​អញ​ត្រូវជា​តិ​ ​ជរា​ ​មរណៈ​ ​សេចក្តី​សោក​ ​ខ្សឹកខ្សួល​ ​ទុក្ខ​ ​ទោមនស្ស​ ​និង​សេចក្តី​ចង្អៀតចង្អល់​ចិត្ត​គ្រប​សង្កត់​ ​ត្រូវ​ទុក្ខ​គ្រប​សង្កត់​ ​ត្រូវ​ទុក្ខ​បៀតបៀន​ ​ដូចម្តេច​ហ្ន៎​ ​នឹង​ធ្វើ​នូវ​ទីបំផុត​ ​នៃ​កង​ទុក្ខ​ទាំងអស់​នេះ​ ​ឲ្យ​បា្រ​កដ​បាន​។​ ​កាល​បុគ្គល​នោះ​បួស​យ៉ាងនេះ​ ​ក៏​ស្លៀក​ស្បង់​ ​ប្រដាប់​បាត្រ​ ​និង​ចីវរ​ ​ក្នុង​វេលា​បុព្វណ្ហសម័យ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ស្រុក​ ​ឬ​និគម​ ​ដើម្បី​បិណ្ឌបាត​ ​ដោយ​មិន​សង្រួមកាយ​ ​មិន​សង្រួម​វាចា​ ​មិន​សង្រួមចិត្ត​ ​មិន​ផ្ចង់ស្មារតី​ ​មិន​សង្រួម​ឥន្រ្ទិយ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣១៣ | បន្ទាប់
ID: 636853502686618229
ទៅកាន់ទំព័រ៖