ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤២

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ពាល​ ​មិន​ឈ្លាសវៃ​ ​ជា​អសប្បុរស​ ​ប្រកបដោយ​ធម៌​ទាំង​ ​៤​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​រមែង​រក្សាខ្លួន​ ​ដែល​ខ្លួន​ជីក​គាស់​ ​កំចាត់​គុណ​ចោល​ហើយ​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​ទោស​ផង​ ​ប្រកបដោយ​សេចក្តី​តិះដៀល​ ​របស់​អ្នកប្រាជ្ញ​ទាំងឡាយ​ផង​ ​រមែង​បាន​នូវ​បាប​ ​ដ៏​ច្រើន​ផង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ជា​បណ្ឌិត​ ​ឈ្លាសវៃ​ ​ជា​សប្បុរស​ ​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​៤​ ​យ៉ាង​ ​រមែង​រក្សាខ្លួន​ ​ដែល​ខ្លួន​មិនបាន​ជីក​គាស់​ ​មិនបាន​កំចាត់​គុណ​ចោល​ ​ជា​អ្នក​មិន​មានទោស​ផង​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​តិះដៀល​ ​របស់​អ្នកប្រាជ្ញ​ទាំងឡាយ​ផង​ ​តែង​បាន​នូវ​បុណ្យ​ដ៏​ច្រើន​ផង​។​ ​ធម៌​ ​៤​ ​តើ​ដូចម្តេច​ខ្លះ​។​ ​គឺ​បុគ្គល​នោះ​ ​ពិចារណា​ ​ស្ទាបស្ទង់​មើល​រួចហើយ​ ​ទើប​ពោល​តិះដៀល​បុគ្គល​ ​ដែល​គួរ​តិះដៀល​ ​១​ ​ពិចារណា​ ​ស្ទាបស្ទង់​មើល​រួចហើយ​ ​ទើប​ពោល​សរសើរ​បុគ្គល​ ​ដែល​គួរ​សរសើរ​ ​១​ ​ពិចារណា​ ​ស្ទាបស្ទង់​មើល​រួចហើយ​ ​ទើប​កើត​សេចក្តី​មិន​ជ្រះថ្លា​ ​ក្នុង​ហេតុ​ដែល​មិន​គួរ​ជ្រះថ្លា​ ​១​ ​ពិចារណា​ ​ស្ទាបស្ទង់​មើល​រួចហើយ​ ​ទើប​កើត​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ ​ក្នុង​ហេតុ​ដែល​ ​គួរ​ជ្រះថ្លា​ ​១​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ជា​បណ្ឌិត​ ​ឈ្លាសវៃ​ ​ជា​សប្បុរស​ ​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​៤​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​រមែង​រក្សាខ្លួន​ ​ដែល​ខ្លួន​មិនបាន​ជីក​គាស់​ ​មិនបាន​កំចាត់​គុណ​ចោល​ ​ជា​អ្នក​មិន​មានទោស​ផង​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​តិះដៀល​ ​របស់​អ្នកប្រាជ្ញ​ទាំងឡាយ​ផង​ ​តែង​បាន​នូវ​បុណ្យ​ដ៏​ច្រើន​ផង​។​
ថយ | ទំព័រទី ៦ | បន្ទាប់
ID: 636853389693895415
ទៅកាន់ទំព័រ៖