ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤២

​ម្នាល​បរិព្វាជក​ទាំងឡាយ​ ​អ្នកនោះ​ឯង​ ​ឃាត់​ហាម​សម្មាសមាធិ​ ​ជា​ធម្មបទ​ ​ហើយ​បញ្ញត្ត​បុគ្គល​ណាមួយ​ ​ដែល​មិន​មាន​ចិ​ត្ត​ដម្កល់​មាំ​ ​ដែល​មានចិត្ត​រវើរវាយ​ ​ថា​ជា​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ដូច្នេះ​ ​ហេតុ​នុ៎ះ​ ​មិន​មាន​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​បរិព្វាជក​ទាំងឡាយ​ ​អ្នកណា​គប្បី​សំគាល់​ ​នូវ​ធម្មបទ​ ​ទាំង​ ​៤​ ​នេះ​ថា​ ​ជា​របស់​ដែលគេ​គួរ​តិះដៀល​ ​គួរ​ឃាត់​ហាម​គន្លង​ ​នៃ​ពាក្យ​ប្រកបដោយ​ហេតុ​ ​ទាំង​ ​៤​ ​យ៉ាង​ ​ក៏​មកកាន់​ហេតុ​ ​ដែលគេ​គួរ​តិះដៀល​ ​ចំពោះ​អ្នកនោះ​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​។​ ​ធម្មបទ​ ​៤​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​បើ​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ ​តិះដៀល​ ​ឃាត់​ហាម​អន​ភិ​ជ្ឈា​ ​ជា​ធម្មបទ​ថា​ ​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​អភិជ្ឈា​ ​អ្នកមាន​តម្រេក​ដ៏​ក្រាស់​ ​ក្នុង​កាម​ទាំងឡាយ​ ​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ជាទី​បូជា​របស់​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ ​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ជាទី​សរសើរ​ ​របស់​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ ​១​។​ ​បើ​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ ​តិះដៀល​ ​ឃាត់​ហាម​អព្យាបាទ​ ​ជា​ធម្មបទ​ថា​ ​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​ណា​ ​មានចិត្ត​ព្យាបាទ​ ​មានគំនិត​ ​ដែល​ទោស​ប្រទូស្ត​ហើយ​ ​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ជាទី​បូជា​របស់​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ ​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ជាទី​សរសើរ​ ​របស់​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ ​១​។​ ​បើ​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ ​តិះដៀល​ ​ឃាត់​ហាម​សម្មាសតិ​ ​ជា​ធម្មបទ​ ​ថា​
ថយ | ទំព័រទី ៧៦ | បន្ទាប់
ID: 636853421638502542
ទៅកាន់ទំព័រ៖