ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤២

​ភិក្ខុ​ឋិតនៅ​ក្នុង​សីល​ផង​ ​សង្រួម​ក្នុង​ឥន្រិ្ទយ​ទាំងឡាយ​ផង​ ​ដឹង​ប្រមាណ​ ​ក្នុង​ភោជន​ផង​ ​ប្រកប​រឿយ​ ​ៗ​ ​ក្នុង​ការ​ភ្ញាក់​រលឹក​ផង​ ​កាល​ភិក្ខុ​ប្រកបដោយ​សេចក្តី​ព្យាយាម​ ​មិន​ខ្ជិលច្រអូស​ ​ទាំងថ្ងៃទាំងយប់​ ​ចំរើន​នូវ​កុសលធម៌​ ​ដើម្បី​ដល់​នូវ​ព្រះ​និព្វាន​ ​ជាទី​ក្សេម​ ​ចាក​យោ​គៈ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​មាន​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ ​ក្នុង​សេចក្តី​មិន​ប្រមាទ​ ​ឬ​ឃើញ​ភ័យ​ ​ក្នុង​សេចក្តី​ប្រមាទ​ ​មិន​គួរ​ដើម្បី​សាបសូន្យ​ ​តែង​នៅក្នុង​ទី​ជិត​ ​នៃ​ព្រះ​និព្វាន​។