ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៣

​ត្រូវ​សេចក្ដីវិនាស​ ​នៃ​ភោគសម្ប័ទ​ ​ពាល់ត្រូវ​ក្ដី​ ​ត្រូវ​សេចក្ដីវិនាស​ដោយ​រោគ​ ​ពាល់ត្រូវ​ក្ដី​ ​ទើប​ពិចារណា​ឃើញច្បាស់​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​លោកសន្និវាស​ ​និង​ការបាន​នូវ​អត្តភាព​នេះ​ ​កើតឡើង​តាម​ទំនង​ ​ដែល​លោកធម៌​ ​ទាំង​ ​៨​ ​រមែង​ប្រព្រឹត្តទៅ​តាម​សត្វលោក​ ​ក្នុង​លោកសន្និវាស​ ​និង​ការបាន​នូវ​អត្តភាព​ ​(​នោះ​ឯង​)​ ​ទាំង​សត្វលោក​ ​ក៏​រមែង​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​តាម​លោកធម៌​ ​ទាំង​ ​៨​ ​ប្រការ​គឺ​ ​លាភ​ ​១​ ​អលាភ​ ​១​ ​យស​ ​១​ ​អយស​ ​១​ ​និន្ទា​ ​១​ ​បសំសា​ ​១​ ​សុខ​ ​១​ ​ទុក្ខ​ ​១​។​ ​លុះ​បុគ្គល​នោះ​ ​កាល​ត្រូវ​សេចក្ដីវិនាស​នៃ​ញាតិ​ ​ពាល់ត្រូវ​ក្ដី​ ​ត្រូវ​សេចក្ដីវិនាស​ ​នៃ​ភោគសម្ប័ទ​ពាល់ត្រូវ​ក្ដី​ ​ត្រូវ​សេចក្ដីវិនាស​ ​ដោយ​រោគ​ ​ពាល់ត្រូវ​ក្ដី​ ​មិន​សោកសង្រេង​ ​មិន​លំបាក​ ​មិន​ខ្សឹកខ្សួល​ ​មិន​គក់​ទ្រូង​ទ្រហោយំ​ ​មិនដល់​នូវ​សេចក្ដី​វង្វេង​ងេងងោង​។​ ​ពាក្យ​ណា​ ​ដែល​តថាគត​ពោល​ហើយ​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កម្លាំង​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​បាន​ ​ក្នុង​កាលដែល​មាន​សេចក្ដី​អន្តរាយ​ ​តែ​កម្លាំង​នោះ​ ​បុគ្គល​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ខ្ជីខ្ជា​ ​មិន​គប្បី​ដឹង​បាន​ ​បុគ្គល​មា​នបា្រ​ជ្ញា​ ​ព្រោះ​ការ​មិន​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​ក៏​មិន​គប្បី​ដឹង​បាន​ ​បុគ្គល​ឥត​បា្រ​ជ្ញា​ ​ក៏​មិន​គប្បី​ដឹង​បាន​ ​ដោយ​កាល​ជា​អង្វែង​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​ពោល​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យហេតុ​នេះឯង​។​ ​ពាក្យ​ដែល​តថាគត​ពោល​ហើយ​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បា្រ​ជ្ញា​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​បាន​ ​ដោយ​ការ​សាកច្ឆា
ថយ | ទំព័រទី ១១៧ | បន្ទាប់
ID: 636853714824971848
ទៅកាន់ទំព័រ៖