ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៣

​ម្នា​លភ​ទ្ទិយៈ​ ​យើង​បាន​ពោល​ពាក្យ​ណា​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នា​លភ​ទ្ទិយៈ​ ​ក្នុង​ដំណើរ​នុ៎ះ​ ​អ្នក​កុំ​ជឿ​ ​ប្រកាន់​ដោយ​ការ​ឮ​តៗ​គ្នា​ ​កុំ​ជឿ​ប្រកាន់​ ​ដោយ​ការ​និយាយ​ត​ ​ៗ​គ្នា​ ​កុំ​ជឿ​ប្រកាន់​ ​ដោយ​ការ​ភ្ញាក់ផ្អើល​ ​កុំ​ជឿ​ប្រកាន់​ ​ដោយ​ការ​អាង​តម្រា​ ​កុំ​ជឿ​ប្រកាន់​ ​ដោយ​ការ​គ្នេរគ្នាន់​ ​កុំ​ជឿ​ប្រកាន់​ ​ដោយ​ការ​នឹកស្មាន​ ​កុំ​ជឿ​ប្រកាន់​ ​ដោយ​ការ​ត្រិះរិះ​តាម​ ​អាការៈ​ ​កុំ​ជឿ​ប្រកាន់​ ​ដោយ​ការយល់​ត្រូវ​នឹង​ទិដ្ឋិ​របស់​ខ្លួន​ ​កុំ​ជឿ​ប្រកាន់​ ​ដោយ​ការ​ជឿ​ ​ចំពោះ​បុគ្គល​ដែល​គួរ​ជឿ​ ​កុំ​ជឿ​ប្រកាន់​ថា​ ​សមណៈ​ជា​គ្រូ​របស់​យើង​។​ ​ម្នា​លភ​ទ្ទិយៈ​ ​ក្នុង​កាលណា​ ​អ្នក​ត្រូវ​ដឹង​ដោយខ្លួនឯង​ពិ​តៗ​ថា​ ​ធម៌​ទាំងនេះ​ ​ជាកុសល​ ​ធម៌​ទាំងនេះ​ ​មិន​ប្រកបដោយ​ទោស​ ​ធម៌​ទាំងនេះ​ ​ដែល​វិញ្ញូ​ជន​សរសើរ​ ​ធម៌​ទាំងនេះ​ ​ដែល​បុគ្គល​ ​សមាទាន​ឲ្យ​ពេញលេញ​ហើយ​ ​រមែង​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ ​និង​សេចក្ដីសុខ​ ​ម្នា​លភ​ទ្ទិយៈ​ ​អ្នក​គប្បី​ចូល​ទៅ​សម្រេចសម្រាន្ត​ ​ក្នុង​កាលនោះ​ចុះ​ ​ពាក្យ​ណា​ ​ដែល​ ​តថាគត​ពោល​ទុក​ហើយ​ ​ដូច្នេះ​ ​ពាក្យ​ដែល​តថាគត​ពោល​ហើយ​នុ៎ះ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​សេចក្ដី​នេះឯង​។​ ​ម្នា​លភ​ទ្ទិយៈ​ ​សប្បុរស​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ដែល​ជា​អ្នក​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​ក្នុង​លោក​ ​សប្បុរស​ទាំងនោះ​ ​តែង​បបួល​សាវក​ ​យ៉ាងនោះ​ថា​ ​ម្នាល​បុរស​ដ៏​ចំរើន​ ​អ្នក​ចូរ​មកនេះ​ ​អ្នក​ចូរ​បន្ទោបង់​ ​កំចាត់​បង់​នូវ​លោភៈ​ ​ហើយ​សម្រេចសម្រាន្ត​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១២៨ | បន្ទាប់
ID: 636853717078740757
ទៅកាន់ទំព័រ៖