ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៣

​មិនមែន​ដូច្នោះ​ទេ​ ​ព្រះអង្គ​។​ ​ម្នា​លភ​ទ្ទិយៈ​ ​សមណៈ​ ​និង​ព្រាហ្មណ៍​ពួក​មួយ​ ​ពោល​ពាក្យ​បង្កាច់​តថាគត​ ​ដែល​ជា​អ្នក​ ​មាន​វាទៈ​យ៉ាងនេះ​ ​បាន​ពោល​ទុក​យ៉ាងនេះ​ ​ដោយ​ពាក្យ​មិន​ពិត​ ​ជា​ពាក្យ​ទទេ​ ​ជា​ពាក្យ​កុហក​ ​ជា​ពាក្យ​មិនមែន​ ​ថា​ ​ព្រះ​សមណៈ​គោតម​ ​ជា​អ្នកមាន​កិច្ចកល​ ​ចេះ​នូវ​កិច្ចកល​ ​ជា​គ្រឿង​បោក​ប្រាស​ ​តែង​បោក​ប្រាស​ពួក​សាវក​ ​របស់​អន្យ​តិរិ្ថយ​ទាំងឡាយ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កិច្ចកល​ជា​គ្រឿង​បោ​ក​បា្រស​ ​ជា​កិច្ចកល​ដ៏​ប្រសើរ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កិច្ចកល​ជា​គ្រឿង​បោក​ប្រាស​ ​(​នេះ​)​ ​ជា​កិច្ច​ដ៏​ល្អ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ពួក​ញាតិ​ ​និង​សាលោហិត​ ​ជាទីស្រឡាញ់​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ត្រូវ​ចាញ់បោក​ដោយ​កល​ ​ជា​គ្រឿង​បោក​ប្រាស​នេះ​ ​(​អំពើនោះ​)​ ​មុខ​ជា​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ ​និង​សេចក្ដីសុខ​ ​ដល់​ពួក​ញាតិ​ ​និង​សាលោហិត​ ​ដែល​ជាទីស្រឡាញ់​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​អស់​កាល​ជា​យូរ​ ​អង្វែង​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ប្រសិនបើ​ក្សត្រិយ៍​ទាំងពួង​ ​ត្រូវ​ចាញ់បោក​ ​ដោយ​កល​ ​ជា​គ្រឿង​បោក​ប្រាស​នេះ​ ​(​អំពើនោះ​)​ ​មុខ​ជា​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ ​និង​សេចក្ដី​ ​សុខ​ ​ដល់​ពួក​ក្សត្រិយ៍​ទាំងពួង​ ​អស់កាលជាយូរអង្វែង​។
ថយ | ទំព័រទី ១៣០ | បន្ទាប់
ID: 636853717440561452
ទៅកាន់ទំព័រ៖