ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៣

​ម្នាល​វប្បៈ​ ​អ្នក​សំគាល់​សេចក្ដី​នោះ​ ​ដូចម្ដេច​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ឯណា​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ទុក្ខ​ ​ក្តៅក្រហាយ​ ​រមែង​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​វចីកម្ម​ជា​បច្ច័យ​ ​អាសវៈ​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ទុក្ខ​ ​ក្ដៅក្រហាយ​ទាំងនោះ​ ​រមែង​មិន​មានដល់​បុគ្គល​ ​ដែល​វៀរចាក​វចីកម្ម​ ​យ៉ាងនេះ​ឡើយ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​មិន​ធ្វើ​នូវ​កម្ម​ថ្មី​ផង​ ​នូវ​កម្ម​ចាស់​ផង​ ​លុះ​ពាល់ត្រូវ​ ​(​នូវ​កម្ម​)​ ​ហើយ​ ​រមែង​ធ្វើឲ្យ​អស់​ទៅ​ ​ដោយ​បដិបទា​ ​ដែល​បុគ្គល​គប្បី​ឃើញច្បាស់​ ​ដោយខ្លួនឯង​ ​ជា​បដិបទា​គ្មាន​ជរា​ ​ឲ្យផល​មិន​រង់ចាំ​កាល​ ​គួរ​ហៅ​ឲ្យ​អ្នកផង​ចូល​មក​មើល​បាន​ ​គួរ​បង្អោន​ទុក​ក្នុង​ខ្លួន​ ​ដែល​អ្ន​ក​បា្រ​ជ្ញ​ទាំងឡាយ​ ​គប្បី​ដឹង​ច្បាស់​ចំពោះខ្លួន​។​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​ជា​បច្ច័យ​នៃ​ទុក្ខវេទនា​ ​គប្បី​គ្រប​សង្កត់​ ​នូវ​បុរស​ ​ក្នុង​លោកខាងមុខ​បាន​ ​ព្រោះ​ហេតុ​ឯណា​ ​ម្នាល​វប្បៈ​ ​ចុះ​អ្នក​ឃើញ​នូវ​ហេតុ​នោះ​ ​ដែរ​ឬទេ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​មិនមែន​ដូច្នោះ​ទេ​។​ ​ម្នាល​វប្បៈ​ ​អ្នក​សំគាល់​សេចក្ដី​នោះ​ ​ដូចម្ដេច​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ឯណា​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ទុក្ខ​ ​ក្ដៅក្រហាយ​ ​រមែង​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​មនោ​កម្ម​ជា​បច្ច័យ​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​ប្រកបដោយ​ទុក្ខ​ ​ក្ដៅក្រហាយ​ទាំងនោះ​ ​តែង​មិន​មានដល់​បុគ្គល​ ​ដែល​វៀរចាក​មនោ​កម្ម​ ​យ៉ាងនេះ​ឡើយ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ក៏​មិន​ធ្វើ​កម្ម​ ​ថ្មី​ផង​ ​កម្ម​ចាស់​ផង​ ​លុះ​ពាល់ត្រូវ​ ​(​នូវ​កម្ម​)​ ​ហើយ​ ​រមែង​ធ្វើឲ្យ​អស់​ទៅ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៤១ | បន្ទាប់
ID: 636853719562462817
ទៅកាន់ទំព័រ៖