ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៣

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ជា​អ្នក​ដុត​កំ​ដៅ​ខ្លួន​ ​ប្រកប​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​ខ្លួន​ផង​ ​ជា​អ្នក​ដុត​កំ​ដៅ​បុគ្គល​ដទៃ​ ​ប្រកប​ការ​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​បុគ្គល​ដទៃ​ផង​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​មិនជា​អ្នក​ដុត​កំ​ដៅ​ខ្លួន​ ​មិន​ប្រកប​ការ​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​ខ្លួន​ ​មិនជា​អ្នក​ដុត​កំ​ដៅ​បុគ្គល​ដទៃ​ ​មិន​ប្រកប​ការ​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​បុគ្គល​ដទៃ​ ​តើ​ដូចម្ដេច​។​ ​ឯ​បុគ្គល​មិនជា​អ្នក​ដុត​កំ​ដៅ​ខ្លួន​ ​មិនជា​អ្នក​ដុត​កំ​ដៅ​បុគ្គល​ដទៃ​នោះ​ឯង​ ​ជា​អ្នក​ឥតមាន​តណ្ហា​ ​គ្រឿង​ស្រេកឃ្លាន​ ​រលត់កិលេស​ ​មាន​សន្ដាន​ដ៏​ត្រជាក់​ ​ទទួល​សុខ​ ​ជាប្រក្រតី​ ​សម្រេចសម្រាន្ដ​នៅ​ ​ដោយចិត្ត​ដ៏​ប្រសើរ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​លុះ​ព្រះ​តថាគត​ ​ជា​អរហន្ត​សម្មាសម្ពុទ្ធ​ ​ព្រះអង្គ​បរិបូណ៌​ដោយ​វិជ្ជា​ ​និង​ចរណៈ​ ​ជា​ព្រះ​សុគត​ ​ទ្រង់​ជ្រាប​ច្បាស់​នូវ​ត្រៃលោក​ ​ព្រះអង្គ​ប្រសើរ​បំផុត​ ​ជា​សារថី​ ​ទូន្មាន​នូវ​បុរស​ ​ដែល​គួរ​ទូន្មាន​ ​ជា​សា​សា្ដ​នៃ​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ទ្រង់​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ ​នូវ​ចតុរារិយសច្ច​ ​លែង​វិល​មកកាន់​ភព​ថ្មីទៀត​ ​កើតឡើង​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ព្រះអង្គ​បាន​ ​ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ ​ដោយ​បញ្ញា​ដ៏​ឧត្តម​ ​ដោយខ្លួនឯង​ ​នូវ​លោក​នេះ​ ​ព្រមទាំង​ទេវលោក​ ​មារ​លោក​ ​ព្រហ្មលោក​ ​នូវ​ពពួកសត្វ​ ​ព្រមទាំង​សមណៈ​ ​និង​ព្រាហ្មណ៍​ ​ទាំង​មនុស្សជា​ ​សម្មតិទេព​ ​និង​មនុស្ស​ដ៏​ពិសេស​ ​ហើយ​អាច​នឹង​ប្រកាស​បាន​។
ថយ | ទំព័រទី ១៦៧ | បន្ទាប់
ID: 636853724336395871
ទៅកាន់ទំព័រ៖