ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៣

សតិ​ដែល​ពួក​សាវក​ ​បា​នដ​ម្កល់​ទុក​ប្រពៃ​ហើយ​ ​ឰដ៏​ខាងក្នុង​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​នឹង​ធ្វើ​ចតុ​សច្ចធម៌​ ​ដែល​មិនទាន់​ឃើញច្បាស់​ ​ឲ្យ​ឃើញច្បាស់​ ​ដោយ​បញ្ញា​ក្នុង​ទី​នោះ​ៗ​ខ្លះ​ ​និង​រក្សាទុក​ចតុ​សច្ចធម៌​ ​ដែល​ឃើញច្បាស់​ហើយ​ ​ដោយ​បញ្ញា​ក្នុង​ទី​នោះ​ៗ​ខ្លះ​។​ ​សតិ​ដែល​ពួក​សាវក​ ​បា​នដ​ម្កល់​ទុក​ប្រពៃ​ហើយ​ ​ឰដ៏​ខាងក្នុង​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​នឹង​ពាល់ត្រូវ​ ​នូវ​ចតុ​សច្ចធម៌​ ​ដែល​មិនទាន់​ប៉ះពាល់​ដោយ​វិមុត្តិ​ខ្លះ​ ​និង​រក្សាទុក​នូវ​ចតុ​សច្ចធម៌​ ​ដែល​ ​ប៉ះពាល់​ហើយ​ ​ដោយ​បញ្ញា​ក្នុង​ទី​នោះ​ៗ​ខ្លះ​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រហ្មចរិយៈ​ ​មានសតិ​ជា​អធិបតី​ ​យ៉ាងនេះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ហៅថា​ ​ព្រហ្មចរិយៈ​ ​មាន​សិក្ខា​ជា​អានិសង្ស​ ​មាន​បញ្ញា​ជាកំពូល​ ​មាន​វិមុត្តិ​ជា​ខ្លឹម​ ​មានសតិ​ជា​អធិបតី​។​ ​ពាក្យ​ណា​ ​ដែល​តថាគត​បាន​ពោល​ហើយ​ ​ពាក្យ​នោះ​ ​តថាគត​ពោល​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ព្រហ្មចរិយៈ​នេះ​។​
 [​៩៦​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដំណេក​នេះ​ ​មាន៤​។​ ​ដំណេក​ ​៤​ ​គឺ​អ្វីខ្លះ​។​ ​គឺ​ដំណេក​ ​ដូច​មនុស្ស​ស្លាប់​(​១​)​ ​១​ ​ដំណេក​អ្នក​បរិភោគ​កាម​ ​១​
​(​១​)​ ​ព្រោះ​ស័ព្ទ​ថា​ ​បេ​តៈ​ ​ប្រែថា​ ​ប្រេត​ក៏បាន​ ​ទើប​អដ្ឋកថា​ ​អធិប្បាយ​ជា២ន័យ​ ​បើ​សំដៅយក​ប្រេត​ ​លោក​អធិប្បាយ​ថា​ ​ប្រេត​នោះ​ ​ជា​អ្នក​អត់ឃ្លាន​ ​ស្គម​រំ​ឃឹង​ ​មានសាច់​ឈាម​តិច​ ​ឆ្អឹង​ឡើង​រគាម​ ​ដូច​មនុស្ស​ឈឺធ្ងន់​យូរ​ ​មិន​អាច​ដេកផ្អៀង​បាន​ ​បានតែ​ដេកផ្ងារ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៦០ | បន្ទាប់
ID: 636853755731711580
ទៅកាន់ទំព័រ៖