ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៣
សញ្ចេតនិយវគ្គ ទី៣
[២១] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើកាយទ្វារ
(១) មាន សុខទុក្ខជាខាងក្នុង រមែងកើតឡើង ព្រោះកាយសញ្ចេតនា
(២) ជាហេតុ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើវចីទ្វារ មាន សុខទុក្ខជាខាងក្នុង រមែងកើតឡើង ព្រោះវចីសញ្ចេតនាជាហេតុ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើមនោទ្វារ មាន សុខទុក្ខជាខាងក្នុង រមែងកើតឡើង ព្រោះមនោសញ្ចេតនាជាហេតុ ឬព្រោះអវិជ្ជាជាបច្ច័យ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុគ្គលតាក់តែងកាយសង្ខារ ដោយខ្លួនឯង ដែលជាបច្ច័យ នាំឲ្យសុខទុក្ខជាខាងក្នុង កើតឡើង ក៏មាន ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុគ្គលដទៃតាក់តែងកាយសង្ខារ ដែលជាបច្ច័យ នាំឲ្យសុខទុក្ខ ជាខាងក្នុង កើតឡើងក៏មាន ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុគ្គលមានសេចក្ដីដឹងច្បាស់
(៣) តាក់តែងកាយសង្ខារ ដែលជាបច្ច័យ នាំឲ្យសុខទុក្ខជាខាងក្នុង កើតឡើងក៏មាន ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុគ្គលដែលមិនមានសេចក្ដីដឹងច្បាស់ តាក់តែងកាយសង្ខារ ដែលជាបច្ច័យ នាំឲ្យសុខទុក្ខជាខាងក្នុង កើតឡើងក៏មាន។
(១) នឹងហៅថា កាយវិញ្ញត្តិ ដូច្នេះវិញក៏បាន។ (២) ការសម្រេចនៃចេតនា ក្នុងកាយទ្វារ ហៅថា កាយសញ្ចេតនា ៗនោះ មាន២០ គឺជាកាមាវចរកុសល ៨ ជាអកុសល ១២។ វចីសញ្ចេតនា និងមនោសញ្ចេតនា ក៏ដូចគ្នានឹងកាយសញ្ចេតនាដែរ។ (៣) គឺដឹងច្បាស់នូវកុសល ថាកុសលមែន បើជាអកុសល ថាអកុសលមែន ដូច្នេះជាដើម។ អដ្ឋកថា។
ID: 636853698381551339
ទៅកាន់ទំព័រ៖