ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៣

​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ចំឡែក​ណាស់​ ​ព្រោះ​ពាក្យ​នេះ​ ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ត្រាស់​ត្រូវហើយ​ថា​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​ការណ៍​នុ៎ះ​ ​មិន​សម​ហេតុ​ ​មិន​សម​ផល​ទេ​ ​ដែល​ថា​ ​អសប្បុរស​ ​គប្បី​ស្គាល់​អសប្បុរស​ថា​ ​អ្នកនេះ​ ​ជា​អសប្បុរស​ ​ដូច្នេះ​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​ការណ៍​នុ៎ះ​ ​មិន​សម​ហេតុ​ ​មិន​សម​ផល​ដែរ​ ​ដែល​ថា​ ​អសប្បុរស​ ​គប្បី​ស្គាល់​សប្បុរស​ថា​ ​អ្នកនេះ​ ​ជា​សប្បុរស​ ​ដូច្នេះ​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​ការណ៍​នុ៎ះ​ ​ទើប​មាន​ទំនង​ពិត​ ​ដែល​ថា​ ​សប្បុរស​ ​គប្បី​ស្គាល់​សប្បុរស​បាន​ថា​ ​អ្នកនេះ​ ​ជា​សប្បុរស​ ​ដូច្នេះ​ ​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​ការណ៍​នុ៎ះ​ ​ក៏​មាន​ទំនង​ដែរ​ ​ដែល​ថា​សប្បុរស​ ​គប្បី​ស្គាល់​អសប្បុរស​បាន​ថា​ ​អ្នកនេះ​ ​ជា​អសប្បុរស​ ​ដូច្នេះ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​សម័យមួយ​ ​ក្នុង​បរិសទ្យ​របស់​តោ​ទេយ្យ​ព្រាហ្មណ៍​ ​ពួក​ជន​និយាយ​ពាក្យជា​ទី​តិះដៀល​មនុស្សដទៃ​ថា​ ​ស្ដេច​ឯ​ឡេយ្យ​នេះ​ល្ងង់​ ​ដែល​ទ្រង់​ជ្រះថ្លា​ខ្លាំង​ ​ក្នុង​សមណ​រាម​បុត្រ​ ​ថែមទាំង​ធ្វើ​សេចក្ដី​ឱនលំទោន​ខ្ពស់​បំផុត​ ​យ៉ាងនេះ​ ​គឺ​ថ្វាយបង្គំ​ ​ក្រោក​ទទួល​ ​ប្រណម្យ​ដៃ​ ​ធ្វើ​សេចក្ដី​គោរព​ ​ក្នុង​សមណ​រាម​បុត្រ​។​ ​ទាំង​ពួក​បរិវារ​ ​របស់​ស្ដេច​ឯ​ឡេយ្យ​ទាំងនេះ​ ​គឺ​យម​កៈ​ ​១​ ​មោ​គ្គ​ល្លៈ​ ​១​ ​ឧគ្គៈ​ ​១​ ​នា​វិ​នា​កី​ ​១​ ​គន្ធព្វ​ ​១​ ​អគ្គិ​វេស្ស​ ​១​ ​ក៏​ល្ងង់​ដែរ​ ​ដែល​ទៅ​ជ្រះថ្លា​ ​ក្នុង​សមណ​រាម​បុត្រ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៩៥ | បន្ទាប់
ID: 636853709985325037
ទៅកាន់ទំព័រ៖