ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៤

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ទោះ​កាម​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ថោកទាប​ក្តី​ ​កាម​ទាំងឡាយ​ណា​ ​កណ្តាល​ក្តី​ ​កាម​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ឧត្តម​ក្តី​ ​កាម​ទាំងអស់​នោះ​ ​ក៏​រាប់ថាជា​កាម​ដូច​ៗ​គ្នា​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដូច​កុមារ​តូច​ ​ទន់​ខ្ចី​ដេកផ្ងារ​ ​បៀម​កំណាត់ឈើ​ ​ឬ​អំបែង​ក្នុង​មាត់​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ ​សេចក្តី​ប្រហែស​របស់​ស្រី​មេដោះ​ ​ៗ​ ​(​នោះ​ ​លុះ​ឃើញ​ហើយ​)​ ​ក៏​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ ​ដោយ​ប្រញាប់​ប្រញាល់​ ​លុះ​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ ​ដោយ​ប្រញាប់​ប្រញាល់​ហើយ​ ​ក៏​នាំចេញ​នូវ​កំណាត់ឈើ​ ​ឬ​អំបែង​នោះ​ ​ដោយ​ប្រញាប់​ប្រញាល់​ ​ប្រសិនបើ​មិន​អាច​នឹង​នាំចេញ​ ​ដោយ​ប្រញាប់​ប្រញាល់​បានទេ​ ​ក៏​យកដៃ​ឆ្វេង​ត្រកង​ដោយ​រហ័ស​ ​ហើយ​ធ្វើ​ម្រាម​ចង្អុលដៃ​ខាងស្តាំ​ឲ្យ​ខុប​ ​ខ្វេះ​យកចេញ​ ​ដោយ​ទាំង​ឈាម​មក​ផង​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះ​ ​(​ខ្លាច​)​ ​សេចក្តី​លំបាក​នុ៎ះ​ ​នឹង​មានដល់​កុមារ​ ​តថាគត​មិន​ពោល​ថា​ ​សេចក្តី​លំបាក​នុ៎ះ​ ​មិន​មាន​ ​ដូច្នេះ​ទេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ស្រី​មេដោះ​ ​ដែល​មានប្រាថ្នា​សេចក្តី​ ​ចំរើន​ ​ស្វែងរក​ប្រយោជន៍​ ​ជា​អ្នក​អនុគ្រោះ​ ​អាស្រ័យ​នូវ​សេចក្តី​អនុគ្រោះ​ ​គួរតែ​ធ្វើ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​លុះ​កាលណា​ ​កុមារ​នោះ​ ​ចំរើន​ធំឡើង​ ​មាន​បញ្ញា​សមគួរ​ហើយ​
ថយ | ទំព័រទី ១០ | បន្ទាប់
ID: 636853784678697253
ទៅកាន់ទំព័រ៖