ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៤

​រមែង​គ្រាំគ្រា​ទៅ​ ​បុថុជ្ជន​នោះ​ ​មិន​ពិចារណា​ ​ក្នុង​ជរាធម៌​ ​ដែល​គ្រាំគ្រា​ទៅ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ជរាធម៌​ ​មិន​គ្រាំគ្រា​ ​ចំពោះ​លើ​តែ​អាត្មាអញ​ម្នាក់ឯង​ទេ​ ​ដោយពិត​នោះ​ ​ដំណើរ​មក​ ​ដំណើរ​ទៅ​ ​សេចក្តី​ច្យុតិ​ ​សេចក្តី​កើតឡើង​ ​នៃ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​នៅ​មាន​ដរាបណា​ ​ជរាធម៌​ ​របស់​សត្វ​ទាំងឡាយ​ទាំងអស់​ ​រមែង​គ្រាំគ្រា​ទៅ​ ​ដរាប​នោះ​ ​កាលបើ​ជរាធម៌​ ​គ្រាំគ្រា​ទៅ​ហើយ​ ​អាត្មាអញ​ ​គប្បី​សោកសង្រេង​ ​លំបាក​ ​ខ្សឹកខ្សួល​ ​គក់​ទ្រូង​ ​កន្ទក់កន្ទេញ​ ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​វង្វេង​ភ្លេច​ ​អាត្មាអញ​ ​មិន​ឃ្លាន​ភត្ត​ផង​ ​សម្បុរ​អាក្រក់​ ​គប្បី​ធ្លាក់ចុះ​ ​ក្នុង​កាយ​ផង​ ​ការងារ​ក៏​មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ផង​ ​ពួក​ជន​ជាស​ត្រូវ​ ​ក៏​មានចិត្ត​ត្រេកអរ​ផង​ ​មិត្តសំឡាញ់​ ​ក៏​តូចចិត្ត​ផង​ដូច្នេះ​។​ ​កាលបើ​ជរាធម៌​នោះ​ ​គ្រាំគ្រា​ហើយ​ ​បុថុជ្ជន​នោះ​ ​ក៏​សោកសង្រេង​ ​លំបាក​ ​ខ្សឹកខ្សួល​ ​គក់​ទ្រូង​ ​កន្ទក់កន្ទេញ​ ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​វង្វេង​ភ្លេច​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​នេះ​ហៅថា​ ​បុថុជ្ជន​ ​អ្នក​មិនបាន​ស្តាប់​ ​ត្រូវ​សរ​ ​គឺ​សោក​ ​ដែល​លាប​ដោយ​ថ្នាំពិស​ចាក់​ហើយ​ ​ញ៉ាំង​ខ្លួនឯង​ ​ឲ្យ​ក្តៅក្រហាយ​។​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​មួយទៀត​ ​ព្យាធិធម៌​ ​របស់​បុថុជ្ជន​ ​អ្នក​មិនបាន​ស្តាប់​ ​តែង​ឈឺចាប់​…​ ​មរណធម៌​ ​រមែង​ស្លាប់​…​ ​ខយ​ធម៌​ ​រមែង​អស់​ទៅ​…​ ​នស្សន​ធម៌​ ​រមែង​វិនាស​ទៅ​ ​បុថុជ្ជន​នោះ​
ថយ | ទំព័រទី ១២៣ | បន្ទាប់
ID: 636853808545202339
ទៅកាន់ទំព័រ៖