ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៤

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សត្វ​ត្រេកអរ​ ​ជាប់​ចំពាក់​ ​សញ្ជប់​ជ្រប់​ស៊ប់​ ​នៅក្នុង​ផ្សព្វ​នៃ​ស្រី​ហើយ​ ​សត្វ​ពួក​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​លុះ​ក្នុង​អំណាច​ ​នៃ​ផ្សព្វ​ស្រី​ ​រមែង​សោក​ស្តាយ​ ​អស់កាលជាយូរអង្វែង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ស្រី​ទោះ​កំពុង​ដើរ​ក្តី​ ​ក៏​រមែង​គ្រប​សង្កត់ចិត្ត​បុរស​បាន​ ​ទោះ​ឈរ​ក្តី​ ​អង្គុយ​ក្តី​ ​ដេក​ក្តី​ ​ក្រាប​ចុះ​ក្តី​ ​ការ​និយាយ​ក្តី​ ​ច្រៀង​ក្តី​ ​យំ​ក្តី​ ​ហើមប៉ោង​ក្តី​ ​ស្លាប់​ក្តី​ ​ក៏​រមែង​គ្រប​សង្កត់​នូវ​ចិត្ត​ ​នៃ​បុរស​បាន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តាមពិត​ថា​ ​បុគ្គល​ ​កាលបើ​ហៅ​មាតុគ្រាម​នោះ​ ​ឲ្យ​ត្រូវ​ ​គួរ​ហៅថា​ ​ជា​អន្ទាក់​ ​(​សម្រាប់​ទាក់​)​ ​ដោយ​ជុំវិញ​ ​របស់​មារ​ដូច្នេះ​ ​បុគ្គល​ ​កាលបើ​ហៅ​មាតុគ្រាម​ឲ្យ​ត្រូវ​ ​គួរ​ហៅថា​ ​ជា​អន្ទាក់​ដោយ​ជុំវិញ​ ​របស់​មារ​ដូច្នេះ​។​
​បុគ្គល​ចរចា​ជាមួយនឹង​ជន​ ​ដែល​មាន​ដាវ​ក្នុង​ដៃ​ក្តី​ ​ចរចា​ជាមួយនឹង​បិសាច​ក្តី​ ​ប៉ះពាល់​នឹង​អាសិរពិស​ ​ហើយ​ត្រូវ​អាសិរពិស​ចឹក​ស្លាប់​ក្តី​ ​(​ប្រសើរ​ជាង​)​ ​មិន​គួរ​ចរចា​ ​ជាមួយនឹង​មាតុគ្រាម​ ​តែមួយ​នឹង​មួយ​ឡើយ​។​ ​ពួក​មាតុគ្រាម​នោះ​ ​រមែង​ចង​បុរស​ដែល​ភ្លេចស្មារតី​ ​ដោយ​ការ​សំឡឹង​មើល​ផង​ ​ដោយ​កិរិយា​ញញឹម​ផង​ ​មួយ​យ៉ាង​ទៀត​ ​ដោយ​ការ​ស្លៀក​មិន​ស្រួល​ផង​ ​ដោយ​សំដី​ដ៏​ពីរោះ​ផង​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៤០ | បន្ទាប់
ID: 636853812561102035
ទៅកាន់ទំព័រ៖