ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៤

​ជន​ ​គឺ​មាតុគ្រាម​នុ៎ះ​ ​មិនមែន​បៀតបៀន​បុរស​ ​តែ​ ​(​ត្រឹម​រស់នៅ​)​ ​ប៉ុណ្ណោះទេ​ ​ទោះបី​ហើមប៉ោង​ ​ឬ​ស្លាប់​ហើយ​ ​ក៏​ ​(​គង់នៅ​តែ​បៀតបៀន​ដែរ​)​។​ ​កាមគុណ​ទាំង​ ​៥​ ​នុ៎ះ​ ​គឺ​រូប​ ​សំឡេង​ ​ក្លិន​ ​រស​ ​ផ្សព្វ​ ​ដែល​ជា​តម្រេក​នៃ​ចិត្ត​ ​រមែង​ប្រាកដ​ ​ក្នុង​រូប​នៃ​ស្រ្តី​។​ ​កាល​បុរស​ទាំងនោះ​ ​ដែល​ជំនន់​ ​គឺ​កាម​កួច​នាំទៅ​ ​មិនបាន​កំណត់​ដឹង​ ​នូវ​កាម​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​ធ្វើ​នូវ​គតិ​ ​និង​ការ​កើ​ត​រឿយ​ៗ​ ​អស់​វដ្ត​កាល​ ​ក្នុង​សង្សារវដ្ត​ទៅខាងមុខ​។​ ​លុះតែ​បុរស​ទាំងឡាយ​ណា​ ​កំណត់​ដឹង​ ​នូវ​កាម​ទាំងឡាយ​បាន​ ​ទើប​បុរស​នោះ​ ​មិន​មាន​ភ័យ​អំពី​ទីណា​ឡើយ​ ​ឬ​បុរស​ទាំងឡាយ​ណា​ ​បាន​ដល់​នូវ​ការ​អស់​ទៅ​ ​នៃ​អាសវៈ​ ​ក្នុង​លោក​ហើយ​ ​បុរស​ទាំងនោះ​ ​ទើប​ឈ្មោះថា​ ​បាន​ដល់​នូវ​ត្រើយ​ ​គឺ​ព្រះនិព្វាន​។​

 [​៥៦​]​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​មាន​ភិក្ខុ​មួយ​រូប​ ​បាន​ចូល​ទៅ​រក​ឧបជ្ឈាយ៍​របស់​ខ្លួន​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​បាន​និយាយ​ពាក្យ​នេះ​ ​នឹង​ឧបជ្ឈាយ៍​របស់​ខ្លួន​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​ថេរៈ​ដ៏​ចំរើន​ ​ឥឡូវនេះ​ ​កាយ​របស់ខ្ញុំ​ ​មាន​សភាព​ធ្ងន់​ ​ទាំង​ទិស​ ​ក៏​មិន​ប្រាកដ​ដល់​ខ្ញុំ​ ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​មិន​ជាក់ច្បាស់​ដល់​ខ្ញុំ​ ​ថីនមិទ្ធៈ​គ្រប​សង្កត់ចិត្ត​របស់ខ្ញុំ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៤១ | បន្ទាប់
ID: 636853812796505500
ទៅកាន់ទំព័រ៖